BCCPAM000R42-3-27p03d00000000

64 Lapufen menpean Gaifiez gain ibili gifian denbora guzian etzitza- igun esateko gauzarik gertatu; baifia sakanera jestea oso neketsu ta mingafi izan zitzaigun. Ze- ruan etzegoen argirik. Amiltegi baten gaifiean, bidezidor estu ta ifista batetik ginjoazen. Jen- deak, gu nondik nora gelbintzen suma etzezan, itzik ez egiteko agindu zitzaigun. Nik besoak lo- tuak nituen, eta soka-mutufak Aranondok zera- matzan eskuetan. Atxilo guziok soldadu-taldea- ren erdi erdian ezafi ginduzten, eta geroztik iges egiteko asmorik ezin artu. Batzuek ifistatu ta erori egin ziran. Aranondo ere zalantzatu zan, baifia zutik iraun zuen. Arek, begi erneak izan ta, bideko oztopo guziak eder- kiikusten zituen; ni befiz begi-lausoa bainaiz eta are lausoago azken aldi auetan, beaztoporik etzan lekuan ere oztopo egin nuen. Aldaroka nen- bilen ez erori bai erori; eta erori-aldioro, gure zaintzaleak pafe-algaraka asten zitzaizkidan; eta algara aiek nolako durundia ateratzen zuten gau ixil, beltz eta ilun artan! Zenbat aldiz arkitu nintzan bide ertzean, efoi- tzean bera amilka joateko afiskuan! Aranondok eusten zidan gogorki, eta masailak ufatzeko zo- rian pafe egifiez jasotzen ninduen zoritxafeko bi- dexka artara. Norbaitek, ufikaldurik, makilatxo