BCCPAM000R42-3-27p03d00000000

Lapufen Menpean 41 Gurekin etofitako lapur maitetsuari gure _nai- karia agertu ta agintariari itz egin nai geniola esan genion. Ura gogotik jafi zan gure bitarteko izatera. Lui txia miao-ta iritxi bezain laster gu- ziak tenk egin zuten; lapur buruak lufean koko- riko jafi ta gu deitu ta gu ere alaxe eseriarazi ginduzten. Agintari aietako bat ere ez genuen guk oraifio garbi ezagutzen, eta guzien buru nor zan galdetu genuen. Len aipatutako Wan tai txi agintariak auxe erantzun zigun: «Emen guziok anaiak gera, guziok berdifiak eta nagusirik eztugu beraz. Ko- munistak geran aldetik, nausitasuna guziena da, ez bakar batena...» «Zeifiekin itzegin bear dugu bada?» galdetu genion. Eta arek atzera: «Emen gauden guzio- kin.» Eta gero, len mendi-zuloan esandakoa bera esan zigun befiz: «Gu ez gera lapufak, komunis- tak gera; jende zintzo ta asmo onekoa, erlijio gu- zien etsai; beartsuak bai, baifia gisakoak; guzien beafa badugu; soifieko, sendagai, jateko ta abar. Idatzi zaiezue zuen aide ta ezagunei, bidaltzeko dirua ta guretzako emaitzak; ori egin ezkero, ez beldur izan.» Azken itz auek oso mamitsuak ziran; oietatik, Zeruko Argiaren lapiak, lil, 6.