BCCPAM000R42-3-27p03d00000000

® Lapufen menpean zain otz eta zakar batean sartu ginduzten. Gure zaintzaleak erne begira zegozkigun beti, eta gai- fiera gizon armatuak baziran zuloaren saferan. Lagun asko etofi zitzaizkigun ara ikusmiran, ba- tzuek lapufak ziran, beste batzuek efiko jendeak. Auek afitu ziran gu ain gaizki erabiltzen ginduz- tela ikustean; misiolariai, txinatafai ez bezela nonnai begirune andia erakusten zaie ta. 19—Lenengo jatordua Soldadu gofi auek izugafizko jale gaitzak dira, beren bafuan ezin-bete-alako zofo bat dutela di- rudite. Egunean zortzi edo geiago aldiz jan, ta ala ere beti goseak. Alde guzietan janari-keta gaitzak iresten zituztela oartu gifian. Gure bigafen mendi-zulo artan gogotsu ari zi- ran jaten, eta lenbizian etziguten ezer eskaintzen Nik, egia esan, ez nuen jateko gogo andirik, bai- fia ala ere jan nai nuen, gero zer zetorkigun ba- nekielako. Lapur-agintariak (Wan tai txi du izena) galde batzuek egin zizkigun, eta oietatik atera genuen oso ufuti eraman nai ginduztela, eta gaifiera bide malkar ta basa-lekuz. Eta ongi jan- ezik, bide luzeak gogor erasaten didala badakit nik, nere kostuz ikasi ta, Orthonia ta Yegnanfu-ko misiolarien ezague- 2 Ear!