BCCPAM000R42-3-27p03d00000000

ena , Lapufen Menpean 31 bidean zegoen mendizulo batera eraman ginduz- ten. Gaueko zortzi t’erdiak edo ziran. Gu efian barna~igarotzean, etzan_ kristaurik ageri; jendegabeko etxe-multzu bat zirudien efi- ak, ta izan ere alaxe zan gizon basa aiek an sar- tzearekin efitar guziak igesi joan ziran ta. Men- dizuloan mandarinato artako beste atxilo (preso) batzuek arkitu genituen. Aietako bat zanpa zan- pa jo zuten gure aufean; bai ikusteko pozgatia uraxe guretzat! Eztakit zenbatsu denboraren buruan sate zi- tzaigun mendizulora gizon bat, bere itxuran, iz- ketan eta jantzian besteak ez bezelakoa. Adeitsu mintzatu zitzaigun, ta berak etzirala lapufak, esan zigun. «Ez! esan zuen befiz ere, gu ez ge- ra ifiolaz ere lapufak, gu hung chiung edo sol- dadu gofiak gera; edozein erlijiori, berdin kato- likoari ta berdin protestanteari gofotoa diogu, erlijioa zorakeria ta amets bat besterik eztala badakigu ta. Ala ere, ez beldurizan. Auxe baka- fik eskatzen dizuegu: Dirua, ta gure gorputzak estaltzeko berogafiak, negu otza bertan da ta.» Guk erantzun genion: «Begira, gu misiolarita erlijioso geranez, beartsuak gera ta dirurik eztu- gu.» Baifia arek etzituen gure itz oiek aintzat artu. a eee