BCCPAM000R42-3-27p03d00000000

Lapufen Menpean 99 : Noizean bein, jaki urintsu oiek iduki zituen ‘ura eskaintzen ziguten, eta guk bai gogoz ufupa- tzen, edari goxoena bailitzan. Eta gu ain gogor- ki artzen ginduzten gizon aiek, berek ain galan- ki jan ta guri ondar-mondafak eskaintzen zizki- guten aiek munduan anaitasuna, askatasuna ta berdintasuna jartzera omen datoz... 51—Nere edan-kuia Etxetan eta misiotegietan osturiko katilu ba- tzuek beste ontzirik etzuten gofiek; etziran aski ordea ainbeste lagunentzat, eta ozafen ta lotsa- gabenak baliatzen ziran aietan. Guk ere ontzi oiek beroiek erabiltzen genituen, ete beste atxi- loak ni baifio erneago baitziran, beti bigafen jan- aldirako, bigafen txandarako uzten ninduten; berak jan ta ase ondoan, orduan ematen zidaten katilua. Eta Europar batek asetzeko bi katiluka- da bear baditu, txinatar batek zortzi bear dituela gogoan iduki gero. Zer gertatzen zan bada? Ne- re txanda etortzen zanerako, ezer gutxi geldi- tzen zan jateko. Ara bada zer asmatu nuen. Nere zaintzale Aranondori aizto (labana) bat eskatu nion (Sanselipu-n ostua zuen berak); ge- ro kui edo kalabaza bat ustu, mamia ta azi-ale- ak jan ta azalaz opor edo katilu eder bat egin