BCCPAM000R37-3-47000000000000

di ori befitzea. Buru belafi, auxe iritxi nairik, dabil olerkaria. Elburu onek, ordea, utsak ba-ditu. Bertsoan doñua gogortxoa izatea, bat: ulerkaitza, aditzez zailxamara izatea, bestea. Ez da nolanaiko lana izkerari erdoia kentzea. Ez deritzait, ordea, bat-batean egin leikena danik. Itzen laburtasunak eta asmo-betetasun onek alako adi- luntasuna berekin daramate. Labur bai, baño argi idatzi dezagun. Euskera ondo ez ikasiak ere zailtasuna bere- kin dakakiala esan leike. Euskera aberastu eta erabefitzeak dakarzkien akatsak dira. Ala ere «Urte giroak ene begian» olerkiak, aka- tsak-akats, gure izkera, bai mamiz, bai azalez edertu digu. ¡Zorioneko eraberitze onek geroko- onuragafiak ekafiko al dikigu! Olerkari erikoia Eri-efaietatik dagerkigun olerkaria degu Jakakorta- jarena. Jende xeeak darabilzkin gaiak bere olerki gu- natzat aukera, efi erara asma eta efitaFei dagozkioten bezela tajutzen dizkiguna, Ijitoen asto tratua ez ote da gai efikoi berezia? A zer nolako bertso iaioetan adierazten digun salketa oiek dakarkiten galera! «Gure Astoak» bai asto makalak. Zofotz eta biziki, ifia darioten neurtitzetan ijito-astoen ajiak abesten dizkigu. Eztenkada pafagafia ahapaldi bakoitza. Olerki zafen antzera tajutuak dira «Gure Astoak»-en Xi