BCCPAM000R37-3-47000000000000

Manzoni olerarkiak dio. Baita, oldargi zofotzaz irudi- mena berpiztu ziola ere. Basotik, erabefituta, Olinpia- da-jokuetara Pindaro doa. Afezkeroztik, beti, garaile. Urania-lako maitagafiren bat aurkitua izan bear du, gure olerkariak, berak dionez. «Itzal», andereño otxana, Basoaren ume yaukala, oian ertzean ikusi zuala edo. Onek beintzat maiteki agurtu eta oial leunaz aurpegia legortu ziola bertsoak dagerte. Eseritakoan, aopeko gozoz erakutsitako olerkia ote da saritutakoa? «Atsedenaren eliz, zutoiz bete, osto-pilo ta izar izunak abe: ta i bertan ojaneko yaupaleme... Gure inguru lufa lufun-yario, ue urtuzko yasak baitaragio. Euri gori ortaz basoa ateri. Guaden, bada, maite, basoan geldi.» «Itzal», jaupalemea, Lizardi'ren bertsoari ats-goita'a erantzi diona ote degu? Oianeko ume gardenak irudime- na afotu ote dio? «Urte giroak» barnetik dixurkiten eder-izpiak, aopeko ixilian ikasiak ote ditu? Gureak bezela, beste ainbat olerkarik ere, alako oler- ti-mamuak lekuszkiten. ¡Zeruak ertilari oiei, bereziki, damaioten doaia izaki noski! Bembo italiafak, ere, amets-agerpena olerkitxoan adierazten digu: «Una liggiadra e candida angioletta Seder all'ombra in grembo dell erbetta