BCCPAM000R37-3-47000000000000

Uteko iledi edergañean zeukan burestun aberats ta diztikora. Sorbaldetatik, zabal-zibuka, zerorkan beira Bakaldunen janzkoria. Eguerdiko euzki bezala dirdiratzen zun Bere bekoki garbia. Bañan ¡ai-gero...¡ ¡Bai aldaketa mingots-mingo- ¿Nork siñetsi zezakean? tsa! Bitxi edefez apaindutako burestun ura... ¡Irabioka lufean! Ez darama, ez, bere soinean, bakalduna lez, antziñako janzkofia. Bialdu zuten bakaltegitik, eta itzali zan Bere edertasun-argia. :Ota non dagon! ¡ofa, badakuts! ¡Goiko Jaun ona! ¡ l | ¡Bera dan kupigaria! Musu minduan ¡ai ene! ipiñi dio oñazeak 1 Bere atzapar lara. Aize zakatak guzietara darabilkio gogorki iledi nasia. Begietako argi itzalia, da lañoetan Il ufen dagon euzkia. Zintzil zarpalez jantzia doa; ez dezake ere Bere gorputza estali. 80