BCCPAM000R15-2-18000000000000

43 nekatu beaf, gero aren zori onean bere tagun izateko? (Rom. 8, 17.) Eta Jesukristo'k zer esan du Ebanjelio santuan? Zorionekoak negafez daudenak, oientzat bai-tago zeruko jauntza. Zeruan ezta geiago ez eriotzik, ez galtzerik, ez negafik, ez zotiñik, ez eraman- beafik, atsekabeen garaia joana dalako. Zeruan gozatuko gera be- tiko pakeaz, betiko zorionaz, eta neufigabeko ontasunaz. Gogora- rapen onek ez ote gaitu, lufeko atsekabe guztien erdian, pozez ga- ñez egiñik jafi beaf? Griña makufak ere nai gaituzte atzeratu gure eginbideak be- tetzetik? adi zazu Itxaropen santuaren itz bizigafia: ez aztu, esaten “digu, ez aztu lufera etofi gerala bufukatzera. Job. 8, 1. Izan al di- teke iñor ona, indafik egin gabe? griña gaiztoak zapaldu gabe? Ordun ez ikaratu: Jaungoikoak eztu nai izan gure indefez ga- ñetik zirikatuak izatea. 1 Cor. 10, 13. Gure indaf utsekin ezer ere, oso gutxi ba-dezakegu, guziak dezazkegu azkartzen gaituanaren bidez. Joan. 15. 5. Eta Jaungoikoa gurekin bada noren bilduf izan- go degu? Rom. 8, 31. Griña guziak eragin dezaikigute, garaitu iñoiz ere. Ezerk ere lufean, ez eriotzak, ez bizitzak, ez gaiztoen esanak, ez igotzearen atsegiñak, ez zeruko indafak, ez infernuko etsaiak, ezta izate guz- tiko ale batek ere, eztezaiguke kendu Jesukristo'ren maitetasuna biotzetik, eztezaiguke galarazi Jaungoikoa maitetzea. Jaungoikoa biotzez maitatzen duenak esaten du Teresa deunak bezala: edo ne- ketan bizi edoii. Geroztik, k. m. guduan edo gefan ari geran artean batean gor- putzeko lanakin eta bestean animako gaitzak sendatuz, gure egu- nak ba-dijoaz bere bidean, eriotza gertuz eldu zaigu. Eta zer da eriotza? Lufeko atsekabe guztietatik aundiena, ikaragafiena. Erio- tza beti ondoan degu bere sega zofotzaz une guztietan ebakitzen gaituela. Gutxiena uste degunean joko gaitu; oraindik ufuti dauka- gu bearbada; edo dagoaneko ebakia egiten asia dago, kentzen gai- tu maite giñuzen guzien aldetik, bereisten gaitu lufeko gauza guz- tietatik, bereisten gure buruagandik ere, anima edo gogoa gorpu- tzetik ateraz. Jartzen gaitu egun labufez izenik eztuan gauza bezala, Eriotzak ofa zertara garamazkin ixil eta bat-batean, Eta ordu aundi ta lafi ortan zerk eutsiko digu eztezagun gure buruaz etsi? Zerk emango digu naiko indaf ez ikaratzeko? Itxaro- pen edo esperantza santuak. Siñismenaren argia eskutan, itxaropen deunak eramaten gaitu ilobiaz beste aldera, goratzen du etorkizu-