BCCPAM000R15-2-18000000000000

ITXRAROPEN SANTUAREN INDARAZ Spes illorum inmortalitate plena est Onen itxaropena betiko bizitzaren jabe da. (Sap. 3-4.) Kristau maiteak: Esaten dezute askotan: Erlijio santuak, iya beti, bizitza estura deitzen gaitu. Beti gurutzeaz eta nekabideaz itzegiten digu. Gure izateari min ematen dioten bideak agintzen dizkigu ¡ya beti. Beti ere ezta beti ain gafatz. Ba-ditu bide eztiak ere. Ba-ditu gure bi- otzeko zaurien eztigafiak. Eztigafi oietakoa da Itxaropen edo es- perantza Santua. Esperantza edo itxaropen deuna gabe nola izan giñezke? Jain- koak bere ontasun neufi gabean etzezakigun utzi. Itxaropen santua baño ezer gozoagorik lufeko atsekabeak eztitzeko. Eta ona zeren- gatik. I Itxura guziz edefa ba-da ere, gizonaren lufeko bizitza zer ote da? gauzarik ilunena, espetxe edo kartzelik itxuena. Jaio, neketan bizi eta il, ofa iru itzetan, gizonaren lufeko bizitza. Beti eta non- nal, bafutik eta azaletik, atsegiñaren ondotik gabiltza, eta guztion bafuan atsegabea besterik arkitzen ez. Gizonak egun gutxi ditu lufean bizitzeko, ta guztiak naiko haigabez beteak, Brevi vivens tempore repletur multis miseriis (Job 14+1) Eraman beaf ditugu biziko atsekabeak, eriotzako estuta- sunak, gorputzeko eta biotzeko gaitzak, geren baiteko ta bafuko kezkak. Ots, itzuli gaitezen eskubirontz, itzuli ezkeferontz; goazen aufera edo atzera egin dezagun, atsekabéa beti ondotik degu. Ez- tigu uzten apuf batean onik, lufaren gañean. Goazen gogoz alako batengana? zer ikusten degu? auf bat ka- faxika, ta negarka. Bear-orduak, bildufa ta era guztiko miñak afa- paka lotzen zaizkio aufari jaio orduko, Eztute uzten obira jeisten dan arteraño. Aunditzen al da? lanak artzen du bere besoetan ez itotzeko, baña bai lotzeko, ta tiraka-tiraka igartutzeko. An ditu