BCCPAM000R15-2-18000000000000

312 tsuak. Zenbat aldiz ezkera zoratuak gelditu ikusgafi oien aufean? Zenbat ez zazkigu iruditu eder eta pozgafi? Eta orduan, k. m., zer izango da Irazalea eta gure Jaungoikoa? Munduko irazakietan, gau- zetan, ainbeste edertasun erein badu, nolako edertasunak ez ditu ekafi bear bere baitan? Irazakien aunditasun eta edertasunaren bidez bada ezagutu eta ikusi daiteke irazalea (Sap. 13, 5). Edefetsi ditzagun beraz nai ainbat lufeko irazakien edertasu- nak; baiñan ezgaitezen ortan geldi, mundutar itsuak gelditzen oi di- ran bezela. Balia gaitezen, santuak bezela, irazakien edertasunaz Jaungoikoaren edertasuñera altxatzeko. Esan dezagun Augustin Deu- narekin: Munduko irazakiak eder eta zoragafiak dira; baiñan zen- bat edefago eta zoragafiagoa ez da gure Jaungoikoa? Ofa zer egi- ten duten santuak, eta bereziki Asisko Prantzisko Deunak. Mundu» ko irazakiak, batzuentzat bafeagafi, beste batzuentzat erorgafi di- ran garai berean, munduko gauzak Prantzisko Deunarentzat Jaun- goikoarenganako sustatzen zuten akulua bezela ziran. Zeru gaiñeko eguzki eta izafak Jaungoikoaren betiko argiraiño eramaten zuten; lufeko lore eta gauzen edertasunak, Jaungoikoaren edertasun zora- gafiraiño, beti zar eta befi dan edertasuneraiño; itsasoaren zabalta- sunak Jaungoikoaren baztergabetasuna edefesteraiño; lufeko mila arnariak Jaungoikoaren ontasun neufigabea goresteraiño eramaten zuten. Ala zeru-lufeko irazaki guziak sustatzen zuten Jaungoikoa ge- ro ta geiago gorestera, gero ta geiago maitatzera, gero eta aren mirabe zintzoago izatera. Eta gu, k. m., nola gaude ikusgafi beraren aufean ezaxol eta mútu bezela? Nola gaude, anima eta gorputz, beti lufera begira, sekulan goratu gabe Jaungoikoarenganaiño? Zergatik ez degu as- ten mundu ontatik, egun batez zeruan egin bear deguna? Sinisme- nak erakusten digu miliunka dirala aingeruak eta santuak, Jaungoi- koaren begitarte, arpegi, zoragafiari eten gabe begira daudenak; ikuspen zoragafi ofek betetzen eta beteko ditu azkenik gabeko zo- rionaz, bazter gabeko pozaz; eta ori, ez egun batez, ez urte batez, betiko guzian; eta beti aseak eta beti goseak egonez. Oi edertasun beti zar eta beti befia, nola ez zaitugu gaur arte bilatu eta biotz guziz maitatu! Ai k. m., nola bear giñaken emen lotsatu eta damu- tan sartu! Zenbat ez ditu Jaungoikoaren edertasunak baiña geiago zoratzen diru pufuska baten distiadurak! Zenbatek ez dute Jaungoi- koa baiño geiago maitatzen atsegin zikin bat! Ofa, askok nori dio- ten saltzen beren maitetasuna, eta nor duten autatzen beren jain-