BCCPAM000R15-2-18000000000000

281 ten dizkiotelako. Jesusen eskuak ez dira gelditu onestetik, bedein- katzetik, zer axola? Jaungoikoak esku oietan ez du ezer geiago ikusten gizon iltzalearen eskua baizik, eta ofegatik josi du guru- tzeari: Jesusen acak ez du maitetasunezko ta efukizko itza besterik esan; zer axola? Jaungoikoak ao artan biraolarien aoa ikusten du, eta ofegatik kedafez eta ozpiñez egindako edariz efetzen eta ki- rasten dio. Pekatuaren nekea, kastigua, mukuru ote da? Oraindik ez. Pekatariak mundu ontan izan dezaken Rastigurik andiena Jaun- goikoak utzia izatea da. Jesu Kristok bere samintasun guzian izan zuanuzte ori. Entzun ezazute: Ene Jainkoa, ene Jainkoa, zerga- tik utei nauzu? (Matth. 27,46). Ez du esaten ene Aita, ene Jainkoa, Deus meus, baizik. Aita ez da geiago ezer; Aita ez da ikusten, ez da sumatzen zuzentasunezko, asafezko Jainkoa baizik. Lau mila urte aietan asafetua zan Jaungoikoak etzezaken ase-bete bere zuzen- tasuna, bere Seme bakafa utziaz eta galduaz baizik. Orain da Isaias igarleak aspalditik aipatu zuan mendekiozko egun latzgafi ura lufaren gaiñera jautsia: Quía dies ultionis Domini (Isai. 34,8). Mendekiozko egun ori ez da baitezpada azken epaikundeko, fui- zioko, eguna; pekataria gaitzpetzean bada, Jaungoikoa etzaio er- dizka baizik aspertuko, gaitzpetua txikiegia dalakoaren ariaz. Mendekiozko egun 0iek ez dira orobat baitezpada inpernuko egun ikaragafiak; inpernuko gafasiak, negafak, ortz-kafaskak, sekulan itzaliko ez diran su-gafak, gaitzpetuaren txikitasunabegiratzen ba- da, erdizka baizik ez dute Jainkoaren zuzentasuna asetzen. Kal- barioko mendian bakafik asetzen da beteki Jaungoikoaren zuzen- tasuna; Kalbarioko nekeak bakafik berdintzen du ta pekatuaren obengafitasuna, gaiztotasuna; Kalbarioko gaitzpetua, oparia, be- teki gai dalako, Jaungoikoa dan bezelako, epailea gogo-betetzeko, pekatuak irabazi dituan, nekeak eraman eta pekatua gai dan era- bakia ekartzeko. Beraz guziak beteak dira; Consummatum est (Joann. 19,30) eta guziak bete ditualako, Jesu Kristok ematen du azken atsa; Je- sus iltzen da eta izadi guzia arekin itzaltzen da. Judu-elizako zapi aundia ufa dedila goitik eta beraiño, lufa ¡karaz jauzi, eguzkia itzal eta obietatik piztu ditezela ilak: afigafikeri oiek guziak egoki dira, Jesusek ¡tz auek bere Aita Zerukoari esateko unean: «Aita, barka ezaiezu: Pater, dimitte illis (Luc. 23, 34); baiñan neretzat zuzen, zuzen erabat uzterañokoan, baztertzeraiñokoan».