BCCPAM000R15-2-18000000000000

mo FANTASIA TTM mao: A A A A A A A a E ran 252 oztasun ofen iturburua. Kristau maiteak, gaur eguneko jendea di- ruari itxuski lotua da. Zer da aufak sortzean ikusten dun sukar bero ura, gazteak ire- txiak dauzkana, gizon zorituak nastu eta zafak igartzen dituena? Diruaren sukafa. Zergatik dabiltz, Jainkoak daki zenbat gizon, no- ra aize ara buru? Beren dirutzea eta eguneroko irabazpidea begi- ratzeagatik. Zergatik ainbeste zuurtasun, dan gutxieneko beldu- fean, zergatik ainbeste aruntz-onuntz i¡biltze eta diruak toki segu- ruenetan ipintze oiek, zergatik ainbeste buruauste eta tafapata zo- ro? Nork bere dirutza zaitzeagatik, ondo 'begiratzeagatik. Diruak darabil gaur egnneko jendea; diruan du bere uste guzia eta dirua du bere jainko; eta bere dirutza nola geitu eta zaitu besterik ez du ezer pensatzen. Ezertxok ere ez du ikaratzen bere diruak galtzea- ren oroitzapenak adiña! Dirua. Ofa gaur eguneko aruntz-onúntz guzien lenengo eta azkeneko itza; ofa askoen gogoetan gelditzen dan siniste bakata eta egiazkoa. Ai! Goraki esaten dizuet ziñez lotsagafia dala zikoizkeri ori. Eta mundua bere balioaren neufian begira dezazuela eskatzen di- - zuet, bizitza bere iraupenaren arabera, aberastunak eta dirua di- rua diran uskeriaren neufian. Ez ote da bere anima ziñez txikitzea, lufeko ondasun mufitzai lotzea? Zer gelditu zaitzue lufeko ondasun guzietatik eriotzean? Jesu Kristoren izenean eman dezuen antoxin ura eta beartsuaren kutxara bota dituzuen sos bakafak. Ai orduan! Orduan naigo zenukete zuen begiak ufearen gezufezko argitasu- naz liluratzen sekulan utzi ezpazenitue. Orduan ikaratuko zerate Jainkoaren aufera eskutsik zoaztela ikusirik. Bizi geran mendea ziñez jaso nai bada, gizartean egiazko pa- kea izan, eta ezerez gofia gure artetik ufundu nai bada, aundizkie- tan, jakintsuetan eta aberatsetan ikusi bear dira lufari lotu gabeko biotzak, beartsuaz ufikalkor diranak, eta beartsuen artean bearta- sunaren alderako maitetasuna. Lufeko ondasunei lotzea ez da prai- le ta monjai bakafik eragozten zaien gauza, gizartean bizi diranen- tzat ere beafezkoa, biotza lufari ez lotzea. Gauzen ugaritasunak gauzka galdurik; ofegatik jende xetatik asi eta aundietaraño gau- za guzietan «isatasuna bilatzen da eta nork bere burua nola naikoa apaindu besterik ez da ezer pensatzen; eta uskeri oiek ase bete- tzeko dirua bilatzen da leiarik aundienaz. Eta nun da emen Jainkoaren maitasunarentzako tokia? Era ofetan nola izan daiteke Jainkoaren mirabe eta nola jafain, bere