BCCPAM000R15-2-18000000000000

951 Ama Deuna eta Aita Santua lagun ditugularik, ¡tz egin dezakegu bizitzako auferapenaz eta gizarteko batasunaz. Zer da gauzaetan ziñez auferatzea, Jesu Kristoren bizitza gure biotzetan ekartzea eta gure biotzen bitartez bizitze eder ori gizartean, mundu guzian ekartzea baizik? Zer da ziñez gaztetzea, gauza guziak, beren efe- geari eta Jainkoari bezela, Jesu Kistori lotzea, ari eratxikitzea bai- zik? Eliz Ama santuaren galtzafean egonez auferatuko gera bada, eta galtzeko beldufik gabe auferatuko gera, Jaungoikoaren agin- duetako bidetik goazela. Gure Eliz Amagan arkituko degu bada ziñezko batasuna, bi- zitzeko batasuna, biotzeko batasuna, Jainkoarekiko batasuna, Jain- ko bakar bat, Jesu Kristo bakar bat, Eliza bakar bat, Aita Santu bakar bat baizik ez dalako eta gauza guziak, lenengo lufaren ga- ñean, gero zeruko ospean, batasun ortan bukatzen diralako. Ofe- gatik zer maitasunezko etxikimena ez diogu ekafi bear Eliza Santu- ari eta Aita Santuari? Bere Ezkon jainkozkoagandik artzen dituen fedezko ondasunei eskar, argitzen ditu gure gogoak eta berotzen gure biotzak. 1 Eta alare, k. m., begien aufean ipiñi dizuedan eta lur-bira guzia bere ilunpe lizunaz betea daukan, gau beltz ortan badakizue zeri begira,dauden gizon geienak? eta baita kristau asko ere? Lu- fari lotuak daude, lufazkoak dira beren gogames-gogoetak eta gu- rariak, lufetik artu nai ditue beren gozakari ta atsegin guziak. Be- ren begiak eta beren biotzak burni puska otz bati josiak daduzka- te eta ofegatik oien biotza burni puska ori baño otzago dago. Be- ren itxaropen guzia beren etxeko mozkiñetan ezafia due, eta beren ondasuntzea, ango ta emengo diruetxetan jasorik daukatena, aun- ditzen eta txikitzen zaie efialdearen ondasuntzea goratu eta bera- tu alan, eta gora-bera oietan izaten ditue, aldizka, itxaropenezko daldarak eta etsimenezko ikarak. Egia da: zikoizkeria ez da gaur egunean lenago beziñ itxuskeria iguingafía gizonen begietan; bañan ez da gutxiagoko egia len baño goseago, asegaitzago, galgafiago eta edatuago egiña dala Bizi geran mendeko edestia, kondaira, egingo duenean, ez gure onbide ziñezkorik, ez gure asabaen sendotasunik, ez elkafen alderako zindotasun maitasunezkorik, ez ikusirik, gizonen biotzak alatan zerk oztu dituen galdetuko du bakoitzak. Eta efez arkituko da