BCCPAM000R15-2-18000000000000

204 lufera ura goratzeko, mofoitzeko, maitatzeko, eta ura goratuz, mofoinduz eta maitatuz betiko bizitza irabazteko. Bai, k. m., egi au buruan ondo sartu bear dezute; lur onetan Jainkoaren naia egi- teko eta gure anima zeruratzeko gaudelá eta ez lufeko ondasunez aberasteko; geren buruak afotu ta goratzeko, atsegiñetan bizi ta jostatzeko. Jainkoak beretzat egin gaituan ezkero, ura ezagutzen alegin- du bear gera, ezágutze ortatik gure biotzetan maitetasuna sortu dedin eta jainkozko maitetasunaren betetasunera eltzeko naita-nai- ezko (baitezpadako) bideak erakutsi ditzazkigun. Abere batzuek besterik ezpagiña, ez-ninduke afituko, ez, gaur eguneko gizon galduak egiten dutenak! Bañan zergatik uste dezute egin gaituela Jainko maiteak gizon eta ez abere? Zergatik eman ote digu anima, adimen eta naimenez apaindua, bere arpegiko argia guregan eza- fiaz, igarleak dion bezela? Ofetarako. Arduratu gaitezen ura eza- gutzen eta maitetasunez ari estuago batuz itzuli ditzaiozkagun eza- gutza gabeko izateak eta abereak ezin eman dizkioten esker eta agur-omenak. Begira: izate guztiak, bere ispilu batzuek bezela, egin ditu Jainkoak, oietan bere burua eta bere bikaintasun guztiak guri eza- guturazteko. Ofegatik esan zezakean Dabid efegeak: Zeruak era- kusten digute Jainkoaren ospea (gloria) eta ango eguzki eta izafak goratu dute aren eskuetatik ateratako egintzak dirala. Bai, k. m., zeruko izafak Jainkoaren beste-ofenbeste mingaiñ dira eta aien itza guztiak, basatienak ere, aditzen dute. Eta gu, kristauak, basatiak baño zoro eta zentzungabeagoak, ez ote ditugu entzungo irakas- pen oiek? Eta gu Jainkoaren egintza afigafienaz inguraturik egon alde guztietatik, eta aren ongiegiñaz gaindizka beteak, eta axola- kabe eta gure Jainko ongileari eskefik bizienak biurtu gabe egon ote gindezke? Eta alare askoekin orixe gertatzen da. Jainkoa bera gizonen eskergabetasunaz espatzen da igarlearen aoz: Aufak alikatu eta azi ditut gozo-gozo, eta oiek, maitetasun beraz erantzun beafean, ezétsiz eta laidoz estali naute. Idiak ezagutzen du bere jabea eta astoak bere nagusiaren ukalua; eta nere efiak ez nau ezagutu, eta efi ofek ez nau begi onez ¡kusi! Zenbat kristauei ez litzaizkioteke jauki oiek egin? Zenbatengatik ez Jezake esan, eskefik berezienak egin ondoan, eskergabe batzuek izan zaizkiola, ez dutela aren oroi- menik izan, ez aren lege santuaren axolarik; adimengabeko izateak baño sofagoak dirala, aiek beren ongile ta jabeak ezagutzen dituz-