BCCPAM000R15-2-18000000000000

182 ura, bere seindiaren poza, efiko zoriona? Au galpena! au utsa! au zorigaitza! Beraz, nere aditzale maiteak, nai dituzuen neufi guziak artu ditzazute, jakirik onenak eta osasungafienak artu ditzazute, nai ainbat artaz inguratu zaitezte, sendakiñik trebeenakin ibili zaitez- te; etziñezkete, alare, erioaren ukaldietatik itzuri, ez dezakezute uts egin zuen kontra ekafia dan agindua. Ofegatik esango ditzu- tet, jafi dezazuten, bear bezela, pekatuan zarturik daukazuten zuen bafen ori; garbi dezazuten anima loitu ori, ainbeste griña txafez zikindua dezuten biotz orí; bada eriotzak epe labufik bafenean jo- ko zaituzte, zaf ala gazte zeraten, aberats ala beaftsu, ugazaba ala mirabe, kaftsu ala epel, Jainkoaren adixkidantzan ala pekatu lafian zaudeten begiratu ere gabe. Argatik bila ditzazute afak eta erdoyak jan ez ditzazketen on- dasunak eta lapufak ostu ez ditzazkiguketenak. Auxe egin izan du- te santuak. 08 Eta, k. m., noiz ilko ote gera? Ezer ez dakigu; Jainkoak ba- kafik daki. Guk dakiguna au da: gutxienik uste degun garayan ilko gerala. Ez dakigu noiz utziko degun luf au, gure betikotasu- neko etxean saftzeko. Guk dakiguna da esnai, erne egon bear ge- rala, eta oraingo bizitza au labufa dala. Gure egunak, dio Job deu- nak, zenbatuak (contatuak) daude, laixter amaituko dira. Zer da gizonaren lur ontako bizia? igaftutzen dan lore bat, suntsitzen, ireizten dan itzal bat, ezeztatzen dan ke pixka bat, eguzki berak sortzen eta iltzen ikusten duan zelaietako belafa. Ofa, ez dakigu noiz galduko degun bizia. Sortzetik eta iltzeraño gure ondotik dabil erioa. Gauaz, egunaz; efian, basefian; nasaiyean, beafean; beti ba-dijoa, badijoa aufera. Esango dezu: ez naiz zafa oraindik; amabi urte ditut, amabost, ogei. Okef zaude; amabi urte oyek, amabost urte oyek, ogei urte oyek ez dira geyago zureak, erioak ebatsi, ostu dizkizu, beste ofenbeste gutxigo dituzu bizitzeko. Noiz ilko gera? Amar urteren buruan, ogei urteren buruan? baliteke; bañan ogeita lau orduren buruan, gaur berean ere balite- ke. Zenbat, luzaro oraindik bizi uste zutenak, eta biaramonean etzi- ranak geyago bizi! Zenbat beren asitako lanak ezin amaitu dituzte- nak! Zenbat egin gogo zituztenak egin gabetarik il izan diranak! Zenbat bidean zijoaztelarik erioak jo dituenak, beren etxekoetatik