BCCPAM000R15-2-18000000000000

y 3 p ; j AR A A A A AAA A A ETRE EL DIORPIOTESER ASES 172 tean! Zenbatek ez dituzte igarotzen egunak, ilabeteak, urteak, pe- katuz beterik! Eta uste dezute, dituen guzietarik ofela bere anima lafutu ondoan, geyago dana, mila bidef erio-ukaldia eman ondoan, uste dezute, ala ere, pekataria pake onean bizi dala? Uste dezute, pekatariak, bere bafuko afa oso itorik ezpadu (eta ori litzayoke zigofik ikaragafiena), ez dituela franko naigabe beregan? A! k. m.; gure elizetako ormak mintza al balitez! esango lizu- teke, ez dala pekataririk pake onean bizitzen! Batez ere zuek, ai- tortegí deunak, esaiguzute pekatarien animako befi! Zergatik ¡tzul- tzen dira ofenbeste pekatari, urte osoak bear bada pekatuan bizi ondoan, bai, zergatik itzultzen dira Jainkoagana? Mintza al balira, esango lizuteke, itzultzen dirala ezin geyago jasanez, ezin geyago eramanez beren animako pekatuzko astuntasuna. Entzungo zenie- teke esaten, beren bafuko ozkak itotzeko, bide guziak artu dituz- tela, bañan alpefik. Beren pekatuaz ez oroitzeagatik, ez dirala joan sermoiak entzutera, ez dituztela liburu onak irakufi nai izan, lagun onengandik iges egin dutela, elizkizunetatik ufuti egon dira- la; bañan alere, beren pekatuen oroitza gogotik ezin ken zezakete- la. Aitoftegiak, konfesonarioak mintza al balira, esango lizuteke, pekatari oyek ibili dirala beren iduriko lasayakin, ufundu dituztela burutik gogoeta on guziak, murgildu dirala pekatuan barnago, ken- du uste zutelako ofelaxe, pekatu egitearen egitez, beren biotzeko kezka beltz neketsua. Zergatik ez dute, beraz, iritxi beren anima- ko pakea, pekatuan egon direiño? Bafengo akulua eztena beren biotzaren zokondoan aldarterík gabe nabaitzen zutelako; bazauke- telako beren animan iltze zofotz bat, buru-okertua, pekatua egin ta egin, Jainkoagandik ufun ta ufun, beren buruak aztu ta aztu ibi- li afen, iñolaz ere ezin ken zezaketena. Egiaz, k. m., zer arkitu dezake pekatariak bere animan mai- tagafirik, atsegiñik eta pozgafirik? Egi au oraindik obeki bafen- tzeko, emagun, gu tartean norbait pekatuz beterik dagola. Ikus baleza norbait ofek bere auzoko gizonen batean, bere bafuan dauz- kan pekatu guziak, itxuskeri guzian, ez ote da egia, iguinduko lu- kela gizon ura, nazkagafi bat irudiko litzayokela, okaztagafi bat bezela begiratuko lukela, eta ezin biziko litzakela aren ondoan? Eta pekatu berak bere bafuan ¡ikusiz, bere begien aufean gau ta egun ekafiz, oyen erdian murgildurik biziz, bai ote liteke bere bu-