BCCPAM000R15-2-18000000000000

Amar. A A A WATANABE NINE PARRA: CIEMAT NITRO PRA 170 la. Esan, afen, ofelako gizona zer deritzazute? Maite dualako nor- beit oferi nai bezin itz zuri emanagatik, etsai gaizto bat eta efarik beltzenaz suturikoa zayola, ez ote zenuteke usteko? Zuen biotza suminduko litzake noski, aren ibilera beltza ikusiz. Esango zendu- kete, ofelako bafen beltza daukan gizona, suge gofiaren ozkak uzten duan pozoya baño beldufago izan bear dala. Onela erabiltzen du pekatariak ere bere anima. Graziazko on- dasunetaz gabetzen du eta jaurtitzen (botatzen) ezereztasunik bel- tzenera; ezaftzen du Jainkoaren etsaigoan eta deabruaren mofoi. Loipean ematen du Jainkoaren iduripena eta aberen malara beera- tzen da. Len eguzkia bera baño edefago zan anima, pekatuaz ezaf- tzen da infernua, sulezea baño beltzago, deabrua baño itxusiago Zer diot? Gizon pekatariak zauritzen du bere anima biotz-biotze- raño; geyago; il egiten du. Kentzen bai-dio bizitza guzietatik obe- rena, graziazko bizitza, Jainkozko bizitza. Begira, k, m.; zerk egiten du gizonaren mundu ontako bizi- tza? animaren eta gorputzaren batasunak noski? Orobat animaren Jainkozko bizitza animaren eta Jainkoaren arteko batasunak egiten du. Beraz, eriotzak anima ta gorputza berexten diozkanean, gizo- na iltzen dan bezela, Jainkozko bizitza ere galtzen du, pekatuaz Jainkoa bere animatik jaurtitzen duanean, Ori berexkunde ¡kara- gafia! Pekatu lafia egiten dezuten aldi oroz, bada, etsai amofatu ba- tek bezela, ematen diozute zuen anima gaxoari erio-ukaldia; bial- tzen dezute andik bizitza ematen zion Jainkoa, eta ezaftzen, aren ordain, sulezeko etsai gaiztoa. Jainkoa zuen etsai egiten dezute; zuek egiten zerate Jainkoaren etsai. Pekatuan erori bezin safi, leize izugafi bat idikitzen da zuen animaren eta Jainkoaren artean. Sinisten dituzue egia oyek guziak? Jainkoak berak erakutsitakoak dira ba. Zergatik, beraz, pekatu ofen efex egin eta bertan ofen lasai egon? Bañan, Jainko aundia! esango ba-nizue, pekatuan erori bezin safi, eguzkia itzali beaf litzakela gure begietan, lufa idiki gure oñetan, elizako ateak ¡txi gure aufean, bazter guziak ilunpean sartu, gurutze sainduak atzea eman bear ligukela; ori ikara, ori izua, ori laztura gorputz guzian jafiko litzaigukena! Eta nolakoa ez ote da izan beaf, beraz, k. m., gure izua, gure ¡kara, jakiñik, pekatu egin bezin laixtef, Jainkoak ixten digula bere zerú edefa, zabal-zabalik oñetan idikitzen infernu gofia, eta gurekin, ildako