BCCPAM000R15-2-18000000000000

' É A AS 156 siko dezu noraño dijoaken bere griña txafak itsuturik daukatena. Eskatzen bazinio, egingo luke baita geyago ere.» Beraz apaiz paganoa itzultzen da fraile doakabearengana, eta deabruak esan bezela, jartzen dizkio bere baldintza (kondizio) ika- ragafiak, eta zorigaiztokoak ukatzen du bertan bere Jainkoa, osti- katzen ditu bere batayoko agintzak, agur esaten dio bere erlijio santuari. Apaiz paganoa, nai zuen guzia iritxi ondoan biurtzen da befiz bere gezufezko jainkoagana ta esaten dio: «Nai nuen guzia egin du.» —«Ala da, erantzuten dio deabruak, baña alarik ere ez eman zuk zure alaba; berak bere jainkoari uko egin badio ere, Jainkoak eztio berari uko egin; Jainkoak ufikalpen aundiak egin nai dizkio ta.» Zorigaiztoko afi eramaten dio erantzupen ori ta esaten dio: «Zutzaz aski pozik nintzake; baña ez dizazuket eman nere alaba, Zure Jainkoak etzaitu oraindik bertan bera utzi, ufikalpen aundiak egingo omen dizkitzu, beti zure aldean omen dago zu zerura era- mateko.» lya ezin siñetsizko ¡tz oyek entzutearekin fraile doakabea bere baitan sartzen da, Jainkoak bere graziaz erakusten dio bere obe- naren, bere gaiztakeriaren belztasuna eta bere egoera efukafiaz afiturik barkazio eske asten zayo negafa ugari ixurtzen duela: «0 efukitasunaren aundia! Itsu-itsurik infernura nijoan ta zure eskuak erortzetik begiratu (gorde) nau. Ez nauzu bertan bera utzi, nik zu utzi zaitudanean. A Jauna! barkatu. Banoa nere lengo lekura penitentzia egitera eta azken ar- naseraño biziera gafatzago bat eramatera. » Nere kristau maiteak, mila ta mila aldiz, mila pekatarirekin ori bera egiten du egunero, orduero Jainkoaren efukitasunak. Ofega- tik Jainkoaren efukitasunaren mintzura (boza) zuen bafuan entzu- ten dezutenean, zaudete erne mintzura ofi erantzuteko. Eta peka- tuan tematuz eta gogoftuz itxvin-arazten diozutenean, begira, ez aitu-arazi aren egonafia (pazientzia), eta zuen bila eldu zaizutenean ez igesari eman. Jainkoaren nai bizia da guziok salba gaitezen. Badaki ordea gu txiki-txikitatik gaizkira makurtuak gaudela ta ofegatik bere efukitasunak ez gaitu unetxo batez ere uzten. Efukitasun ori ain aundia da-ta, pekatari aundienetatik zenbait, oin bat iya infernuan