BCCPAM000R15-2-18000000000000

E E si orduko, nagusi txiki batzuek dira; iruditzen zaiote aita aña ba-di- rala; eta zenbait aldiz, aitak baño ere zentzu geiago dutela. Or- duan menpeko beaf litzekena egiten da agintari, eta agintari beaf litzekena biurtzen-da mendeko. Guraso askok galtzen utzi dute na- gusitasuna, aulegi izan diralako, beren aufei nagusi zirala erakutsi beaf zioten garaiean; ez dute geiago ez itzalik, ez indafik beren aufak zuzentzeko ta oien azpitik ateratzeko. Ofa zergatik asko etxetako gurasoak, ezer ez diran geiago etxean eta ixilik egon bear duten. Nai badute zerbait esan, on da- nean bat edo beste erakutsi; lenengo itzara agoa itxitzen diote au- fak, zenbait aldiz gogof itz egiten diote ta istazko edo maxizko keñuz erantzuten diote. Zenbat ofelako guraso doakabe baztafetan! askotan beren obe- naz edo faltaz. Ez dute ezagutu, galdu duten arteraño, berei zof zitzaien tokia. Baño ta guraso aulak dituztelako, beaf ote dira au- fak baliatu beren malatik ateratzeko? Gurasoak beren aulefiz utse- gin ba-dute, aufen naikeri geiegizkvaz egin dute. Baño guraso- en auleri ta beratasunak geiegiak beaf ote ditu ekafi aufak, aiekin gaizto ta eskef gabeak izatera? Nai ainbat uts izan bezate gurasoak, aitak eta amak; ala ere aufak ez du beñere aitzekinik asko aiek gaitzesteko, are gutxiago aiek jotzeko. Gurasoai zof zaioten itzala ez da sortzen aien ondo edo gaizto izatetik. Jaiotzeak jartzen du premi ortan eta erlijioak befitzen du. Emagun auf batek ba duala zenbait aldiz bere gurasoa- kin zergatix asafetu. Baño beñere ez du izango oiek gaitzetsitze- ko, ain gutxi oiei ista egiteko ta bezteko. Lege zafean Jaungoi- koak gogorki jo du auf bat bere aitari ista egin ziolako. Beraz beñere ez zaioto istarik egin beaf gurasoai, beñere ez zaio maxirik egin beaf amari. Bere gurasoak nola nai derabiltzan aufak, diote liburu santuak, ez du merezi bizitzea, afen ondorekoak lotsaz eta zoritxafez galduko dira. Of dago égi onen lekuko Kan eta bere ondorekoakin gertatua; of dago oraindik lekuko Absalon esker-gabearen eriotz doakabea. Of dago azkenean lekuko Agustin santuak erakusten digun gertaera au: Ama alargun batek ba-zituan amaf auf, zazpi mutiko ta iru neskatxo. Bein seme zafenak ista egi- ten dio, esan itsusienaz betetzen du. Geiago oraindik; jo egiten du beste senideen aufean eta auetako ale bat ez da goratzen ura gar- bitzeko. Ama doakabea sumintzen da, ba-dijoa asafe gaiztonean efi- ko elizara. Bataio afia besarkaturik esaten du: Jauna, nere aufei oaf-araai zaiezu bere belzkeriaren diñako zigorkada. Ordu berean el E E 1 Ín "ns ql ia RU TIRAR TO ES A