BCCPAM000R15-2-18000000000000

AAA AS ” 124 Beste aldera ongi-egiñak ez ote dute eskatzen ezagutzea? Eta nork esan auf batek bere aita ta amagandik artu dituan ongi-egi- ñak? Zer lanak ez ditue egin oiek azitzeko? Aufentzat dute beren egun guzia, aufengatik galtzen dituzte beren indaf guziak, orien- gatik txautzen dituzte beren ondasunak, oiengatik laburtzen beren janaria, eta zenbat aldiz saltzen beren bafuko pakea? Zertaraño aita batek eta ama batek ez dituzte beren buruak aztutzen, be- ren aufak galbidetatik baztaftzeko ta beren estutasunetan goza- tzeko ta atsegiñez betétzeko! Entzun zaiozue aita sutsu bati itzegiten: nere aufa, dio Tobi- as zafak bere semeari, zure ama onetsi zazu zure biziko egun gu- zietan; beñere ez aztu zer eraman duan zuregatik eta zer afiskuaz igaro dan, bere bafuan ekafi zinduzenean. (Tob. IV-3-4.) Eta onen ondotik Elizako Aita batek dio, zure aita, lanean ain gogotik zuretzat ari dan aita ura, begira zazu nola saiatzen dan, nola igitzen edo mugitzen dan eta nola nekatzen dan. Bere izardiz bustitzen du lufa, sasoi guzietako gaitzai aurpegia ematen diote; ba-dijoa, eldu da, beti gelditu gabe dabil; etxetik irten da ta itzul- tzen da, ta norengatik? Ez beregatik, baizik aufengatik bakafik, bere aufak ondo ikusi naiaz, bere aufari bizi-bidea utzi naiaz. Eta ofenbeste neke deraman aitari, auf batek beñere itzuli ote dezaioke maitetasunik aski, edo naiko itzal ekafi? Emagun aufak egiten duela el duan guzia; baño ematen ote diote berak gurasoen- gandik izan duen ainbat? Ezta urbiltzeko ere. Beraz auf batek be- ñere ez du egingo naikoa bere gurasoak onetsitzeko ta efespeta- tzeko. K. m. ofa lufaren asieratik gaurdañoko gizaki beaf bezelako guziak onartu ta goretsi duten egia. Zoritxafen batzuetan gertatu da au: biotzez onartzen zuena ta mingañez goretsitzen zuena egi- tez askok ostikatzen zuela. Orain befeun urte, erlijioa animetan az- kaf zenean, aita eta ama begiratuak ziran etxetan Jaungoikoaren ordain biziak bezala. Aufak beti itzala ekafiz itzegiten zioten, ika- ra santu batekin zeuden beren gurasoen aufean. Baña orduko gurasoak ere guraso bezala beaf ziran ibili arta- rako. Ba-zekiten aufak ¡itzala gordetzekotan, beaf dela bere burua- ri itzala exartzen asi. Ez zuten gaurko eguneko asko gurasoak be- zala txikitandik beren aufekin eta beren umeen aufean itz egiten. 0 eta gozoak ziran beren tokia betetzean, ba-zuten itzalik as- , legofegiak izan gabe, eta ofengatik aufak ez zuten kopetarik (bekokirik beren maletik ateratzeko. Aldatu dira oiturak! Gaurko eguneko aufak txutik egoten ¡ka-