BCCPAM000R15-1-05000000000000

ARRATSALDE TRISTEA Urrengo eguneko eguerdian, laterri-ofizinetatik mu- til bat etorri zitzaidan, gaztigua zekarkidala, manda- ninatoko bat zegoela eta nerekin gon nai zuela eta nere zai zegoeka eta yoateko. Nik ez nuan yoaterik nai eta eratzun nion: Beamrezko zeregifa nuela eta ori amaitu-ta yoango nintzala, Bainan mutil arrek: Ez, ez, oraintxe bertan. Yoan nintzan eta an ez zegoen inor, Satanas besterik. Gezurra zan mandarinatoko norbait etorri zala. Satanas bakarrik zegoen eta sartu banintzan sartu, errentari buruzko galderak egiten asi zitzaidan. Zeinbat errenta eskatzen ote nuan? Eta nik: urtean-urtean agintariakana yoaten nintzan eta areik esan bezala egiten nuan. Agintariak esandakoa, nik ontzat ematen nuan; bainan gero, agintariak esandakoa baifo gutxiago eskatzen nuan. Anek, garbitasunik ba ote nuen, esaten niona sinis- tanazteko. Nik: idatziniko garbitasunik ez zidatela eman nai Azaten. Bainan itzez esaten zidatela. Anek: Ba onrduan idatziniko garbitasunik ez baduzu, zuk ee guztiak ez du bat ere indarrik; dana gezu- nna da, Itz egiten nuen bitartean, noiz edo noiz arpegi ona erakusten zidan; bainan geienetan txarra. Eta geroago, gauza zantarrak eta zakarrak ere esan zizkidan. Ni ere orduan, mixiolari berri nitzanez, ezin zizki dala olakoak eta olakorik esan; eta aserratu nintzan. Orduan berak ikusirik aserratu ninduela, poztu zan eta biguho itz egin nai zuelako antza artu zuan. 92