BCCPAM000R00-1-07p134d0000000

— 2 — pangungusap na ito: ¡Penitencia! ¡penitencia! ¡penitencia! Guinaua ni Bernardita ang manga bagay na ito, sapagca,t, pinagsabihan siya nang Cabanal-banalang Vírgen, na ipanalangin niya ang manga macasalanan..., humalic siya sa lupa sa icapagbabalic loob nang manga macasalanan. Saca quinompasan siya nang Inang Vír- gen na umacyat siya nang palohod. Sandaling yaon ay naquita niya, itong mahal na. Señora na totoong malapit sa caniya, na ang uica niya,i, cung siya,i, magtindig at iuunat niya ang camay ay mangyaring matangnan niya ang paa. Dito humarap si Bernardita sa manga naroroon at quinumpasan niya na yumuco naman. Maraming na- caunaua nito at nagmadaling humalic sa lupa. aca niyong matapos na,i, tinanong si Bernardita nang manga tauo: «¿Baquit lumacad ca nang palohod lat humalic ca sa lupa»? «Sapatca,t, pinag-utusan aco Í nang napaquiquita sa aquin sa pagpepenitencia dahil isa aquing manga casalanan at nang sa iba».—«Baquit [ quinumpasan mo cami ang tanong nang manga tauo, na humahalic sa lupa?» Ang sagot ni Bernardita,i, sa- ¡pagca,t, inibig na sabihin nang napapaquiquita na [cayo naman ay dapat magpenitencia dahil sa manga | macasalanan, ¡ Nang umalis na sa yungib si Bernardita ay muling naquipagquita siya sa Cura Párroco, at ang uica sa ¡caniya nito: «At ngayo,i, ¿naquita mo baga ang Seño- ira? ¿ano ang sinabi sa iyo?—«0o po, ang sagot nang bata, naquita co po ang Señora, at sinabi co po sa icaniya: «Hinihingan po cayo nang Padre Cura nang llang manga prueba; para sa halimbaua,i, ang pamu- llaclaquin mo po ang rosal na nasa inyong paanan, Iisapagca,t ang aquing pangungusap lamang ay di pa- ¡niualaan nang manga sacerdote. Siya,i, napangiti da-