BCCPAM000R00-1-07p134d0000000

yahan ay manaca-naca'y nalalaglag sa caniyang mga mata ang luha at nananalaytay sa caniyang muc-ha na parang dalauang patac na hamog. Itong di maipahayag na calagayan ay tumatagal ng mabhiguit na isang horas cung minsan. Capag du- mating na ang oras nang pagpanao nang Mahal na Vírgen ay binabati ni Bernardita nang lalo pang ma- lalim na paggalang, at ipinaquiquilala ang caniyang capighatian sa mahabang pagbubuntong hininga. Isang arao ay sinabi sa caniya nang isang señora: «Bernardita, ¿sino ang nagturo sa iyo nang gayon Cca- riquit na pagbati?» Uala po, ang sagot; hindi co po naa-laman ang guinaua cong pagyuco ó pagbati; da- y tapoua't natatalastas co na gayon ang dapat cong ga- í uin gaya nang guinagaua nang napaquiquita sa aquin: Á gayon ang guinagauang pagbati sa aquin cung ibig niyang umalis.>» 4 z, X. 1isang bagay ua lihim Ang manga sacerdote . ay humingi nang manga prueba. y Nang martes icadalauang puot, tatlong arao nang Febrero'y 'nang magbucang liuay- uay ay naparoon si Bernardita sa yungib, at , haquita niya doon ang ualo ¡Ó sampung libong tauo. ' Naniclohod siya sa lugar na icaraniuan niyang pinaniniclohoran, sa labas nang yu- ngib, na nacacapit ang camay sa isang cirio bendito, gang hauac naman nang isang camay ang rosario ó dcuintas: caraca-racay sinabi sa caniya nang Señora: je¡Bernardital» «Narito po aco,» ang sagot niya. «May-roon acong. ipinagcacatiuala sa iyo lamang na - p yisang a, at sa iyo lamang nararapat, era,