BCCPAM000R00-1-07p134d0000000

ANT de — 14— dita, ay itinataas ang mata sa langit, at lumapit sa aquin... ¿Hindi bagá ninyo naquiquita? nariyan siya, tinitingnan niya tayo,t, nangingiti... ngayon ay ibinaling angulo... Tignan ninyo ang caniyang manga paa; ang dulo nang caniyang cinturon ay pumapagaypay. Ang caniyang rosario ay nabibilibid sa caniyang brazo: ¡oh totoong marilag!... Ngayon ay tinatagnan ang rosario ó cuintas, at siya,i, nag cruz.» Dito,i, muling nanicluhod si Bernardita at nagdasal nang Rosario, na anyo,i, parang isang santang nag- ' eéxtasis ó totoorg nananaimtim sa loob ang pag-ibig sa Dios; pagcatapos nang pagdarasal ay muling nangiti ang mahal na Vírgen at nauala. Ang mapalad na batang si Bernardita ay nagbalic . sa caniyang bahay na puspos ang puso nang caliga- yahan; samantalang “ang caniyang manga casamang batang babayi,i, pinapasucan nang isang santong ca- tacutan, at ang canilang sinasalita'y inaaring pana: guinip nang canilang manga magulang. V Icatlong pagpapaquita. Nang jueves icalabing tatlo nang Febrero ay mayroon dalauang babaying may loob sa Dios «ná taga roon din, ay nacaibig sumama cay Bernardita na paroon sa yungib. Sila,i, naquinig nang misa at pagcatapos ay lumacad silang galing sa Lourdes. Ha- bang sila,i, lumalacad, ay sinabi sa caniya nang dá- laua: «Ualang pagsala yao,i, caloloua sa purgatorio na humihingi na siya,i, ipagpamisa.» Nagdala sila nang cirio, nang papel at tintero. Ñ Si Bernardita,i, dumating sa yungib na nauna sa did o ote Ms id