BCCPAM000545-5-19000000000000

,8. s60 Tractatus XXIV. DePoenitentia. confeflioné.Er confirmarur ex precepto Baprifmi, Nam hoc preceptum ex divina inftitucione haber rempus determinarum, Itavt quouls vitz tempore obliger infidelem vt e pa exculetur iufta de caula; ideo Ecclelía non potuit illud mutare, aut alier determinare , vel interpretando , vel alio modo differendo. mam determinatio , velin- rerpreratio dinini precepti faciéda per Eccleliam, folúm elle potelt, quando rempus illius , % ratio obligandi in hoc porius, quam in illo tempote, jure 1plo, Se inftitutione divina indefinita eft; ne- que énim Ecclefia divine infticurioni adueríari potcft , led eamintegram leruando , declarare, aut dererminare ergo pariter in noftro cafu, cóm iam obligatio pracepti confelfionis iure diuino de- terminata litad calum extremz neceffitatis , non poruir Ecclefa illam mutare, 8: redigere adan- nuam obligationem. | Secundó , quia (1 illud preceptum- diuinum obligans ad confeflionem in extrema necellita- re eller , quod Ecclelia redigir ad confeflionem annuam , fequeretur , eum quí lara femel in an- no confeffus elt, etiamá poltea efferin extremo periculo , q Confeius peccati mortalis, non teneri confiteri; non fecus ac (fi non elletin extrema ne- ceflicare ; l d faris illi efle contritionem. Seque- lam probo, quia quando Ecclelia conftituit tem- pus alicuius pracepti diuini,ceflar omnino obliga- tio 1llias precepti, extra illud tempus quod Eccle- fia debigmauit : ve conftar in omnibus aliis prece- pus diainis, que Ecclelia dererminauit , vt in re- citatione horarum , 4 in decimarum [olutione. nam lemel secitato oficio delignato, Eccleliafticus non renciur ad aliam orationem: nec Populus fo- Jutis decimis , renetur amplius divino precepto alendi Miniltros. Er explicatur bzc ratio in pre- cepto Euchariltiz. mam quamuis Ecclelña derer- minauerit ctempus intra annum , adhuc femaner obligario famendi Euchariltiam in extremis, quia ea determinario Ecclefis non fuit determinario prezcepti diuini de Euchariftia lumenda pro illo tempose. | Secunda pars,fcilicer obligare rtantúm vagé , 82 indeterminare, probatur , quía nullum poteít affi- gnari termpus dererminatum , in quo necellarium fitillud preceptum implere,maxime cúm quacum- que necellitare defignata in [peciali, poflit elle re- medium dileétio Dei, vel contritio ; neque clt ali- quis locus in lacra Scriptura, Conciliis, aur Patri - bus, vnde colligamus in ea necellitate non conce- dendum nobis auxilium ad contritionem , 8 dile- étionem, nec nobis profururas. Et confirmatur ex '-co quod adducitur pro contraria lententia, quia non poteft delignari tempus derterminatum extra calum extrema necellitatisin quo teneamur dili- gere Deum (uper omnia. nam vel tenemur flatim árque peccatum commilimus; 8 hoc non; alias eller in continuo peccato qui ftatim atque peccat "non conteritur,vel diligit Deum; cut qui non re- fruit, quod nullus concedit : vel tenemur flatim. ed memoriz peccara; 8 hoc eriam falíiim ct, Deinde in iauyultificatis non elle obli- gationem diledtionis Dei tempore determinato, manifeftum e(t, cúm nullú pofíit affignari,vt rete probar Vazq- quelt.so.arc.4.dub.4. Si ergo prace- ptumdileóbionis Dei, $ contritionis , non haber determiñatum Tempus, extra tempos extreme ne- ceflitaris,non elt cur dicamus ¡llud habere prece- ptum diuinum confellionis, quod certe probabi- lius elle dif, p-precedenti dicuimus. rior, 8 ad virturem pertinens; ergo pofler ab Ec+ polle: iudicare de aétu confeffionis , co di Y > ee ee q á CASERA Er ex his infertur , cóm Chriftus non determiá naverit tempus precepti confeffionis extracafim neceffitaris , reliquifle illud Ecclefiz dererminano ¿4 si á de dum Quód í aliquando confeflarius iniungit' nitentí vr confiteatur quoties in talé peccarum pfus fuerit ; tunc quidem renetur pocnitens ¿he precepto «divino confellionis obligante. ro ill » e remporesfed ea obligatione qua teneturadimple: dam paenitentiam iniunétam;imponitur eniva dk ceptio facramenri, ve pars fatisfadtionis. SECTIO 111, a An Ecclefsa potuerit fuo precepto dete 7 N duobus calibus potelt ixítell; i pro difficultas. Primus eltin cafu quo É riftus nor poluifler preceptum diuinum confeflionis,, fed reliquifler liberum eo vti lacramento. Secañdas eft fuppofiro ¡am divino precepto. In priori call prima fententia et negans , quam rener Durans dus in 4,di(t.17.q.8. Soto dift.18.q.1.4rt4.Secun= da lententia docet in eo calu Ecclebam pot ile; precipcre rantúm confeffionem a os exteriorisy. non vero peccati interioris,, ira Paludanus cademi dit, 17. art.2, Armayn: q»1. Terria fententia a lo» | luté afirmar, criam'in eo calu Eccleliam potuifle. precipese confellionem, Ira Suárez difp. 3. (eb, Vazq.q.9o.art.1.dub.4. | A Prima concluñio. Suppofita inftitutione huiasi lacramenti , fi tamen Chriltus reliquifler libe=. rum elos víum , reGté potiller Ecclelia preecipe-" re confeffionem. ! E dd Probatur primo , quía confellio eft aótus extesi e. clelía precipizmulte enim e fent vrilitates confel (ronis,ob quas ab Ecclefia precipi poffer. Confife matur ex Trident. fe, 21. cap.1. vbi docet, cel | liam circa víum Sacramentorum polle ea faruez que congruunt fidelium faluti : ex qua porefta infert, licice prohibuifle laicis vfum calicis in Es chariftia; ergo fi potuit: ex parte prohibere vía facramenti Euchariftix,cur non'poterit etiam pr cipere víum poenitentiz.. 1.000 A Secundo probatur, quia hi aliquid obltarer qu minus non poller in eo calu confeffionem pri cipere ,ideo effer; quia non haber porcítareh neciurifdiótionem in adtus ínternos : hac autél ratio nullius elt momenti, quía precipere confé (ionem clt precipere aliquem aítum externum cuius: obleruarione , aur tranfgreffione arcef porelt (ubieétio , 8: confonantia: fubditi ad perioris voluntarem ; ergo ad buinfmodi aus tenditur fuperioris preceptum. Neque eriamima!> pedir hanc Eccleliz ¡urifdidtionem , iManóne 7 mE] o 1, crete fiar , ve voluit Durandos. Tum, quía hi € ratio efler alicuins momenti, fequeretur, Eccle: liam non pofle iudicare de multis4 | nis, quorum rantúm haber noritiá 8z Ecclelis conftare non polla: quod adtus natura [ua "rales (ES fubiici Ecclefiz cognitioniy (1 de 1lís fubieétio enim, $: confonant a'ad Imp: cipis. in hac externa politia y arrendi aétu exteriori, in quo eriam obedientía dendaeít. EE ad A á y AT NE