BCCPAM000543-2-03000000000000

ÍN Compendium Missionum 2% 1 SARTRE REIS DE IED D IEIALIT=LD=D DA IIX=P= PDA HRS fectum: omnes tamen sub R. P. Provincialis huius Baethicae Provinciae, qui (ut dictum est num. 120 et sequentibus) omnium Missionam quas in America Capuccini habemus, Commissarius Generalis est, obedientia manent; ¡psique Capitulorum, electio- numque in ipsis factarum confirmatio pertinet. 131. Sed quamvis libentissime Patres Aragoniae Provinciae filios, primos fuisse qui ad Provinciam de Cumana appulerunt, fateamur (ut num. 107 et sequent, diximus), tamen Ven. P. Petrus de Verja huius Baethicae Provinciae filius, fuit, qui praedictae Missionis de Cumana prima fundamenta iecit, Nam licot ad annum 1660 tria Oppida fundata fuissent, quae Missiones de Py- ritu vocabantur: ad discordias tamen, quae ex illorum fundatione ortae fuerunt, sedandas, visum fuit conveniens ¡lla tria oppida aliorum Ministroram curae fuisse demandata, Quare S,tao Mariao Angelorum oppidum practactae de Cumana Missionis caput esse omnes asserunt: quod quidem a dicto Ven. P. Petro Verja fun- datum fuit non absque miraculo, Sed ut asserti huius magis magisque veritas clarescat, non Provinciae huius filii testimo- nium proferemus; sed Ven. P. Paulum de Orihuela Valentiae Provincias filium, qui, ut ipsemet fatetur, a die 9 Septembris an. 1678 usque ad an. 1703 in Missionibus illis laboravit, au- diamus. 132. Ven. hice (vir quidem virtutibus, litteris, ac prudentia praeditus), duos Tomos, quibus late omnia illarum a principio Missionum gesta in eis a Missionariis narrat, scripsit, quos suao in Provinciae archivio, in huiusque Provinciae illorum compen- dium reliquit, sicuti ipsemet asserit, Sed ut aliqua maximo notabilia, quae in praedicto compendio praetermisit, oblivioni non traderentur, ea in quadam Epistola die 4 Augusti dicti anni 1703 Gadibus exarata, commemorat, Inter quae de Ven. P. Petro de Verja huius Provinciae filio loquens, inter alia sic ait: El año de 1660 dando principio á las conversiomes el P, Fr. Pedro de Verja en los montes de Cumaná, se entró con una guia por aquellas montañas padeciendo muchas necesidades, sin hallar mas que comer, que un poco de mais; y assi quasi des- fallecido de la hambre, dió en unos atolladeros, y Pantanos, y Charcos (que alla llaman Manglares) plaias de la mar, le cogio la noche todo mojado, y embarrado, Encendio la guia una poca leña mojada; y humeando al poco resplandor que daba, rezó el