BCCPAM000528-4-19p1d000000000

LéGtio sandti Evangélii secúndim Lucam., N ¡illo témpore: Ingréssus Jesus perambulábat Jericho. Et ec- TE vir mómine Zacheus: 6 hic Princeps erat publicanórum, él ip- se dives. Et réliqua. Homilía venerábilis Bedx Presbyt. U% Impossibllia sunt apud hó- imines, possibília sunt apud Deum. Ecce enim camélus depósita gibbi sárcina per forá- men acus transit, hoc est, dives 8 publicánus, relítto ónere divi- tiárum, contempto censu fráú- dum, angústam portam, arétám- que viam, que ad vitam ducit, ascéndit. Qui mira devotióne fi- dei ad vidéndum Salvatórem, quód natúra minus habuérat, as- cénsu supplet árboris: atque íded justé, quamvis ipse rogare non áudeat, benediótiónem Domínicae susceptiónis , quam desiderábat, accépit. Domus mea. 1xx. Ysticé autem Zacheus qui ! interprerátur justificátus, Crédgéntem ex Géntibus pópulum signíficat. Qui quantó curis seecu- láribus occupátior, tantó flagítiis deprimentibus erat faótus humí- lior. Sed ablútus est, sed sanétiti- cátus, sed justificátus in nómine Dómini nostri Jesu Christi, Ke in spíritu Dei nostri. Qui intrántem jásicho Salvatórem vidére queeré- at, sed pre turba non póterat: qui grátiz fidei, quam mundo Salvá- tor áttulit, participáre cupiebat, sed inólita vitiórum consuetú- do, ne ad volum peryeniret, obstíterat. Lápides pretiósi, Ixxj. .Adem NES turba nóxis consuetúdinis, quee suprá cee- cum clamántem, ne lumen péte= ret, increpabat: étiam suspicién- tem publicáanum, neJesum vídeat, tardat. Sed sicut caecus turbárum voces magis ac magis clamándo devicit: ita E necésse est, turbzx nocéntis obstáculum altióra yes transcéndat, terréna re- inquat , árborem crucis ascéndat. . S$ycómorus Mamque (qué est ar- bor fóliis moro simi túdine prestans, E, | nis celsa Duncupátar) cos dícitur. Et éadem Domínica que credéntes alit ut ficus ae crédulis irridétur ut fátua, * e Te Deum laudámus. IL, SEXTA DIZ De SermoneS. Auzustlal piso, Ago, dum na santte huj libénter atténdimus a divta no nómini hódie dedicamus, inves nimus á nobis debéri £ Dey tro máximam láudem, de sandia táti vestrae cóngruum de divina domus zedificatióne sermónem, Tunc autem sermo noster (ón. gruus erit siin se áliquid edifica. tiónis habeat, quod utilitdti gala márum vestrárum, Deo vos ¡nté= riús zedificánte, proficlat. Quid hic faétum corporáliter vidémus in pariétibus, spiritáliter fat jo méntibus , 8 quod hic perfétum cérnimus in lapídibus de lígnis, hoc, «edificante grátia Del, per- ficiaátur in corpóribus Orántibus in loco , lxviij. Ty Rincipáliterergo grátlas agá- mus Dómino Des e? quo est omne datum óptimum,€ omne donum perfédum: de ejus bonitátem tota cordis alacritáte laudémus, quóniam ad construén- dam istam domum oratiónis , fi- délium suórumvisitávitávimun, excitávit affeótum,surrogávit au xílium , inspirávit necdum volen- tibus, ut vellent, adjóvit bone volnattiia cop uE de ac per hoc Deus q sul ár velle 8: perficere pro bom “voluntáte, heec ómnia ipse cepit, ipse perfécit. gs, O quam, xix. *T quia ópera bona in conspés tu suo numquam esse permil: tit Anáula á fidélibus sl E tibus preebuit vir Mrbreós. tribuet condignam X tanta operatióne mercédem. vc huc ámplids agende sunt y Do

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz