BCCPAM000528-4-19p1d000000000

'Ancrátius in Phrygia ndbili génere natus, puer quatuór= decim anvórum Romam venit, Diocletiáno E Maximiáno Impe- ratóribus: ubi á Pontífice Romá- no baptizátus, Y in fide Christiá- ma erudítus , ob eámdem páuló púst comprehénsus, cúm diis sa- crificáre constánter renuisset, vi- ríli fortitúdine datis cervícibus, jllústrem martyrii corónam con- secútus est : cujus corpus Octavíl= la matróna noctu sústulit, € un- guéntis delibútum , via Aurelia sepelivit. LéGiosandll Evansgéll secóndim oánnem. Leo vil Cap. 4. 1 q Ñ Mo fémpore: Era? quidam Í Regulus, cujus filius infirma- Datur Capbárnaum. Et réliqua. Homilía sanéti Gregórii Pape. Uid est, quód Regulus Dómi- um rogat, utad ejus filium véniat, 8 tamen ire corpo- ráliter recúsat ad servum veró Centuriónis non invitátur, € ta- men se corporáliter ire pollicétur? Réguli tilio per corporálem pre- séntiam non dignátur adésse. Cen- turiónis servo non dedignátur occúrrere. Quid est hoc, nisi quod supérbia nostra retúnditur, qui in homínibus non natúram, qua ad imáginem Dei faéti sunt , sed ho= nóres, Si divitias venerámur? Re- demptor vero noster ut osténderet, quía que alta sunt bóminum des- Ppiciénda sunt, $ que despeéta sunt hóminum, despiciénda non su :ad Aa! ire nóluit, ad servum Centurióni - tus fuit, 19-89 BA Nerepátd est ergo sUpérbia nos- tra, que nescit pensáre hómi- Tes propter hómines. Sola, ut di- ximus, que circúmstant homíni- bus, pensat, natúram non áspicit, honórem Del in homínibus non agnóscit. Ecce ire non vult Fíllus ¿Del ad filium Réguli: € tamen 7 aos est ad salútem ser- -. Certé si nos cujúspia Brev, Ord. Copo IL. ai 289 rogáret, ut ad eum ¡re deberémus, prótinus nobis nostra supérbia in cogitatióne tácita respónderet, di- cens: Non eas, quia temetípsum degéneras, honor tuus de<pícitur, locus vilescit, Ecce de celo venit, qui servo ja terra occúrrere non despícit: 8 tamen humiliari ia terra contemnimus, qui de terra Sumus. Olite ergo intrá vosmetípsos iWY peusáre quod habétis, sed quid estis. Ecce mundus, qui di= lígitur, fugit. Sanéti isti, ad quó= rum tumbam consistimus, floren- tem mundum mentis despeétu cal- cavérunt. Erat tunc vita longa, salus contínua, opulentia iu rebus, feecúnditas in propágine, tran- quíllitas in diutúrna pace: 6 ta- mea cúm in seípso floréret, jam in eórum córdibus mundus arúe- . rat. Ecce jam: mundus in seípso áruit, 8 adhuc in córdibus nos- tris floret. Ubique mors, ubique Juétus, ubique desolátio, únaique ercúrtimur, úndique amaritudíni- Ens replemur : 3 tamen ceca men- te carnális concupiscéntice lpsas ejus amaritádines amámu: , fu= giéntem séquimur , labenti inbe- rémus Te Deum laudámus, £r. DIE XII. MAI, y Iste Confessor., Méruit supremos Laudis honbres. Eus, qui diléótum fámulum tuum Petrum, carne morti- ficátum, ad delicias glóri tus assúmere dignátus est « voncéde propítius ut ad delectatiónes, quee 10 déxtera tua sun! usque inf nem, meritis ejus $ intercessióne pervenire valeámus. Per Dómi- DUm nostrum, —* Por Justus si morte, e

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz