BCCPAM000528-4-19p1d000000000

cet nobis aut édere ex furto áli- 'd, aut contíngere. E uficiebaz nobis y 205- heec-uxor ejus iráta respón- Dn manitas Ps, tua, 8: eleemósyne O- e apparuérunt. Atque his éx áliis hujuscémodi verbis exprobrábat ei. Tunc Tobías ingémuit, Q coe- pit oráre cum lácrymis, dicens: Justus es, Dómine, 8 ómnia ju- dicia tua justa sunt, 82 omnes via tus, misericórdia , Sr veritas , Br judícium. Et nunc, Dómine, mé- mor esto mei, 8: ne vindiótam sumas de ere? meis , neque remiuiscáris delíCta mea, vel pa- réntum mebrum. Benedícite , 2051, (y Uóniam non obedívimus 42 céptis tuis, Ídeó traditl su- mus in direptiónem, 6: cap- tivitátem,8x mortem , 8 fábu= Jam, 8 in impropérium ómni- bus natiónibus, in quibus disper= sísti nos. Et nunc, Dómine, inag- na judícia tua, quia non égimus secúndim precépta tua, E non ambulávimus sincériter coram te. Et nunc, Dómine, secúndúm vo- Juntátem tuam fac mecum, precipe in pace récipl spíritum meum: éxpedit enim mihi mori magis, quám vívere. Tempus, 206. FERIA QUARTA LéAGio sancti Evangéliisecúndim Marcum.. N illo témpore : Respóndens unus de turba, dixit ad Je- sum : Magíster áttuli filium meum ad te habéntem spíritum mutum. Et réliqua. Homjlia yener. Bedo Presbyteri. ¿Emonlacum hune, quem des- céndens de monte Dómi- nus sanávit, Marcus quidem sur— dum mutúmque, Matthzeus veró lunáticum fuisse commémorat. Signíficat autem eos, de quibus scriptum est: Stultus ut luna mu- tátur. Qui numquam ia eódem statu permanéntes, nunc ad hec, nunc ad illa vítia mutáti, cres- cunt atque decréscunt. Qui muti sunt, non confitendo fidem: sur- 207 di, necipsum altqiétents veritá- tis audiéndo sermónem. Spumant autem, cúm stultítia tabéscunt. Stultórum namque 8d languén- tium, atque hebetum est, spu= mas salivárum ex ore dimítiere. Strideut dentibus, cum iracúndise furóre famméscunt , aréscunt, cum ótio torpénte la nguéscunt , Y nulla virtútis indústria confortutl enérviter vivunt. Tribulatióngs, 296. Udd autem ait: Et dixi discl- pulis tuis, ut ejícerent illom, 8 non potuérunt, laténter Apóstolos accúsat: cúm impossibí= litas curándi, intérdam non ad imbecillitátem curántium, sed ad eórom, quí curándi sunt, fidem referátur, dicénte Dómino: Fiat tibi secúndúm fidem tuam. Qui respóndens els, dixit: O generá= tio incrédula, quámdiu apud vos ero? quámdiu vos pátiar? Non quod teedio superátus sit, man suétus ac mitis, qui non apéruit sicut agnus coram tondénte os suum, nec in verba furóris erú= pit ¿ sed quó in similitúdinem médici, si eegrótum vídeat con= tra sua preecepta se gérere, dicát: Usquequo accédam ad domum tuam ? quoúsque artis mex per- dam indústriam , me áliud jubén- te, 8x te áliud perpetránte? Omni témpore,, 205. T dixit illis: Hoc genus in nullo potest 'exire, nisi in eratióne 8 jejúnio. Dum docet Apóstolos, quómodo deemon ne- quíssimus débeat expélli, omnes instítuit ad vitam : ut scílicet no- vérimus, gravíssima queeque vel immundórum spirítuum, vel hó- minum tentaménta , jejániis 8 oratiónibus esse superánda : iram quoque Dómini, cúm in ultiónem nostrórum scélerum fúerit accén- sa, hoc remédio singulári posse lacári. Jejúnium autem generá- e est, non solúm ab scis, sed 8 a cunétis illécebris abstinére carná- libus , imó ab ómnibus vitiórum continére se passiónibus. Sic 8 orátio generális non in verbis so- lim est, quibus divinam cle- méntiam jovocámus, verúm étiam in ómnibus, que in obséquium nos-