BCCPAM000528-4-19p1d000000000

tium ; dixit ad eam: In tém- o isto, 8: in hac eádem hora, si vita comes fúerit, habébis ¡a útero filium. At illa respónditz Noli queso dómine mi,.vir Dei, noli mentiri ancíllze tua. Et con cépit múlier, de peperit filium ia tempore, 8z in hora eádem , qua díxerat Eliséus. Audi, Dómine, 135. FERIA QUINTA. De libro quarto Regum. Ongregávit Bénadad rex Sy- ; rie onivérsarn exércitum sun , 8 ascéndit, Er obsidébat Samaríam. Faétáque est fames magna ¡in Samaría : de támdiu ob- séssa est, donec venumdarétur ca- put ásini oftoginta argéuteis, 6 quarta pars cabi stércoris colum- bárum quinque argenteis. Cúmque Rex Israél transíiret de murum, múller quedam exclamáyit ad eum , dicens : Salva me, dómine mi Rex. Qui ait: Non te salvat -Dóminus : unde te possum salyá= re? de área, vel de torculári? Preeparáte , 153. Ixítque ad eam' Rex: Quid tibi vis? Que respóndit: Múñier ista dixit mihi: Da filium fuum, ut comedámus eum hódie, á tilium meum comedémus cras. Cóximus ergo fillium meum, 8 comédimos: Dixíque ei dic áltoras da filium tuum ut comedámus eum. Que abscóndit filium suum. Quód cúm audísset Rex, scidit vestiménta sua, 8 transibat per murum. Viditque omnis pópulus cilícium, quo vestitus erat ad car- nem intrínsecús, Et ait Rex : Hxec mihi fáciat Deus, 8r hec addar, si stéterit caput Eliséi filii Saphar super ipsum hódie. Eliséus autem sedébat in domo sua , $ senes sedébant cum eo. Deus ómnium , 153. Remísit ftaque vituin : 8r 4n= equam veníret núntius ile, dÍxit ad senes : Numquid scítis quod míserit filius homicida bic, ut precidátur caput meum ? yi- déte ergo, cúm vénerit núntius, cláudite óstium 82 non sinátis eum introire: ecce enim sónitus pedum 165 dómini ejus post eum est. Adhuc illo loquente els, appáruit nún—- tius, qui veniébat ad eum. Et ait: Ecce tantúm malum 4 Dómino est, quid ámpliús expeétábo á Dó- mino ? Dixit autem Eliséus: Au= dite verbum Dómini. Hxc dicit Dóminus : In témpore hoc cras módius símilee uno statére erit, Sz duo módii hórdei statére uno iu porta Samaríz.. Dóminus, qui erípuit, 153. FERIA SEXTA. De libro quarto Regum. Liséus autem locútus est ad mulíerem, cujus vivere fé= cerát filium , dicens: Surge, vade tu 6 domus tua, GS peregrináre ubicúámque repéreris ; vocávit enim Dóminos famem , % véniet super terram septem annis. Que surréxit , 8r fecit juxta verbum hóminis Dei: 8: vadens cum do- mo sua peregrináta est in terrd Philísthitim diébus multis. Cúm- que finiti essentanni septem , re- vérsa est múlier de térra Philís- thiím : St egréssa est, ut interpel- láret Regem pro domo sua, («« pro agris suis. Percússit Saul, 154. Ex autem loquebátur cum Giézi púero viri Del, dicens: Nirfa mihi ómnia magúália, que fecic Ellseus. Cúmque ¡lle narrá- ret Regi quómodo mórtuum sus= citásset : appáruit múlier, cujus vivificáverat filium , clamaos ad regem pro domo sua, Sr. pro agris suis. Dixitque Giézi: Dómi- ne mi rex, heec est múlier, 8: hic est fillus ejus, quem suscitávit Eli- séus. Et interrogávit Rex mulle- rem: que narrávit ei. Dedítque el rex eunúchum unum, dicens: Restítue ei ómoia que sua sunt, 8r universos rédditus agrórum A die, qua relíquit terram usque ad preseas. Montes Gélboe", 154. Enit quóque Eliséus Damás- cum, 6 Benadad rex Syriz esfotabat + ountiaverúntque ei, dicéntes: Venit vir Dei huc, Et ait rex ad Házaci: Tolle tecum mú- nera, G vade in occúrsum e el,