BCCPAM000528-4-19p1d000000000

fidélis Sámutl Prophéta esset Dó- mini. - q Respéxit Elías, 113. Sermo S, Joápnis Chrysóstomi. Ecessárium est, dileótíssimi, mysteriórum discere mirá= culum, quodnam sit , 8: quare sit datum, 8 que ejus rei utílitas. Unum corpus efficimur :membra, inquit, ex carne ejus, 8r ex óssi- bus ejus: sequámur autem initiá- ti, que dicúntur. Ut Ítaque non tantúm per charitátem hoc fiá- mus, verúm etiam ipsa re, jn il- lam misceámur carnem: hoc namque per escam efficitur, quam largitus est nobis, volens ostén= dere desidérium, quod erga nos habet. Proptéreá semetípsum no- bis immíscuit, 8 corpus suum in nos contemperávit, ut unum quid simus tamquam corpus cá= piti coaptátum : ardénter enim amántium hoc est, . Conántibus illis, 115. Amgquam leónes ígitur ignem spirántes ab ¡illa mensa re- cedámus, fa6ti diábolo terríbiles, caput nostrum mente reyol- véntes, 8: charitátem quam erga mos osténdit. Nam paréntes qui- dem áliis sepé filios tradunt “a- as autem, inquit, non ita, sed cárnibus meis alo, 8 melp- sum vobis appóno, vos omnes ge-= Nerósos esse volens, 8 spem bo- nam de futúris vobis preebens: dulops quí vobis bic me ipsum trádidi, multó magis id in futá= ro fáciam. Vóiul frater véster fié- ri, carni propter yos 8r sángui- ne communicávi :vobis vicíssim ipsam carnem 8 sánguinem, per — coguátus vester faétus sum, rado. Accépit Jesus, 115. ue nobis ipsis, U, ¿libus fruéntes áliquid turpe díce- , vel nos ab ira cór- », vel álio quópiam j vítio considerémus, Quibus faGhi sumus digni: talíg- que cogltátio nobis irrationabí= e se Sl le Quot- igitur hulus partícipes . B7c0.Ord,Capp. II, e Ttendámus íta dileétíssimi, t “bonis:8 cum Ala ripi y mus hujúsmodi 121 ris efficimur, quotquot sánguinem degustámus, cogitémus, quod il- lum sursóm sedentem , qui ab an- gelis adorátur incorruptíbili vici- nus virtúti, hunc degustamus. Hei mihi, quot ad salútem nobis vic! Nos corpus suum etté.it , nubis suum 'communicávit corpus ,- ÉL horum nos nihil 4 malis avertit. » Ego sum, 115: Léítio sanéti Evangélii secúndúum Joánnem. N illo témpore: Dixit Jesus tur bis Judeeórum : Caro mea, ve- ré est cibus, 8: sánguis meus, ve- ré est potus. Et reli¿ua £ De Homilía S. Augustini Epíscopi. hiximus, fratres, hoc Dómi- 2% num commendásse in man- ducatióne carnis sue, 8 penso” ne sánguinis sui, ut in illo ma- neámus, € ipse in nobis. Mané= mus autem in illo, com sunm:us membra ejus; manet autem ipse in nobis, chm sumus templus: ejus. Ut autem simus membra ejus, únitas nos compáginat : ut cor - páginet únitas , que facit” ni- si cháritas? Et cháritas Dei un= de ? Apóstolum intérroga; Chás ritas, inquit , Dei diffisa est ju córdibus nostris per Spíritum sanc- tum, qui datus est nobis, Qui mandúcat, 117. Rgo Spíritus est, qui vivificat: Spiritusenim facit viva mem- bra: nec viva membra spíritus facit, mist que in córpore, quod végetat ipse spíritus invénerit. Nam Spíritus qui est in te 0 ho- mO , quo constas , ut bomo sis, Buúmgquid viviticat membrum, quod separátum invéneritá- carne tua? Spíritum tuum dico ánimam tuam. Anima tua non vivíticat Disi membra que sunt in carue tua; unum si tollas, jam non vi- vificátur ex ánima tua, quia uni- tati córporis tui non copulátur. Misit me vivens, 117. . ZEc dicúntur, ut amémus unitátem , 8 timeámus :se= paratiónem. Nihil enim +ic de- et formidáre Christiánus, quam separári á córpore Cbristi.Si enim separátur a ay Christi, non est