BCCPAM000528-4-18p1d000000000

e rs, uu m ponit, qui. CO A isterio pei súbjicit, ut supé- rior sit predicátio veritátis, inferior <érvitus córporis: per 1P- sam tamen córporis servitútem excelléntior Húceat doGirina , que per oficia corporália , id est, Per vocem 8: línguam , $ ceteros córporis motus 10 bonis operibus insivuátur, etiam discéntibus. Su- per candelábrum ergo ponit lu- cérnam , cóm dicit Apóstolus: Non sic pugno tamquam áerem cedens, sed castigo Corpus meum, és servitáti subjicio, ne forte áliis preedicans, ¡pse réprobus invéniar. Vod verd ait: Ut lúceat óm- nibus, qui in domo sunt : do" mum putodiétam habitatió- nem hóminum, id est, ipsum mundum propter id quod superius ait: Vos estis lux mundi. Aut si domum quisquam vult acciper2 Ecclésiam 'nec hoc est absúrdum. Sic lúceat, inquit lumen vestrum coram homívibus, ut vídeant bo- na facta vestra, 8z gloríticent Pa» trem vestrum, qui in cerlis est. Si tantúmmodo díceret: Sic lúceat lumen vestrum , coram homíni- bus, ut vídeant bona facta ves- tra; finem constituisse viderétur in láudibus hóminum, quas que» runt hypócrite, € qui ámbiunt ad honóres, 8: captant inanissi- mam glóriam. Ontra aos dicitur : Si adhuc homínibus placerem, Christi servus non essem. Et per Prophé- tam : Qui homínibus placent, con- fúsi sunt, Quia Deus nibil fecit illos. Et fterámj Deus confrínget ossa eórum, qui homínibus pla- cent ¿ Et rursus Apóstolus : Non efficiámur inánis glórisve cúpidi. Et ipseíterúm: Probet autem se homo, Brtunc in semetipso habé= bit glóriam, éx non in áltero, Te Deum laudámus, 11. DIE XYH. JUNIL 621 Nstábat autem eo témpore Fra= trum - generále Capítulum, quod in brevi celebrándum erat apud Assisium. Quod «ut António r Fatres innótuit, illuc, uti erat débilis Sz intirmus, utcúmque per- vénit. Solúto ígitur ex more va= pítulo, Fratribúsque ad sua cir= cumquáque loca dimissis, solus Antónius a némine petebátur. Qui sicut erat innótus, ita 8: inútilis videbátur. Nulla ígitur de se, vel Jitteratúree » vel cujuscúmque al- térius utilitáris hábita mentióne, ad Fratrem Gratiánum, qui tune Frátribus Romandíolee preerat, devótus accéssit, rones humíli> ter, ut ipsum á Ministro eneráli petítum collígeret, colleótúmque disciplinis reguláribus erudiret, Quem idem Frater Gratiánus be= nigné suscéptum in Romandíolam secum duxit, locúmque solitúdi- nis requiréntem, ad eremum montis Pauli transmisit. Ud postquam pervénit, quam- dam jbi preeoptátam cellam in erypta semótamaá Frátri- bus, Ez oratlónicóngruam réperit, quam suis úsibus á Fratre quo dam, qui sibi ipsi eam paráverat, impetrávit. Hlicsolitáriam, quán- túm Jícuit, vitam duxit: illic sas cris meditatiónibus contra tenta= tiónes spíritum róborans , in divi-= no se amóre firmávit. 1bi noótúr= nis vigiliis solus 1n oratiónibus perstitit: ibi se totumn dispositióni divíne commendans, sursúm fir= míssima spei ánchoram collocá= vit. Ibi enim cibo panis. k aques tanta corpus abstinéntia macerá= vit, ut (téstibus his qui áderant) hora collatiónis aliquándo reditú= rus ad Fratres, nutánte pre ní= mia debilitáte vestigio semetip-= sum supportáre non posset. Ic ígitur vir Dei Antónius, chm dono sapientis plenus esset, multo tempore símplicem inter símplices vitam duxit. Sic arro= gántize fastum búmili corde de- elínans, sub indócti spécie tantum divine grátis lumen abscóndit. Licét evim , utex preemíssis pa- tet, ferventissimum domus Dei zelum hahéret, tamen suo de? -