BCCPAM000528-4-18p1d000000000

'l A EN 456 P LeGie vil. "TT Rubéscant igitur, qui contra gfacientes, quasi lupi adver- sárlos suos persequúntur : cúm vÍ- deant innúmeros lupos ab óvibus vinci paucíssimis. Et certé quoús- que sumus ovés, fácilé hostes vín- cimus, Cúm veró in natúram lu- pórum transimus, tunc superámur. Tunc enim nullum nobis á pas- tóre patrocívium adest, qui non lupos , sed oves pascit :atque ídeó cúm in lupum te convérteris, abit conféstim , $ relínquit te, qui nun permíttis virtútem ipsius in te claréscere. Quándo enim injú= ría vexátus =quo mitíque ánimo cunéta páteris, ipsi soli tropheum attríbuis. Si veró exleris advérsus hostes, atque pugnáveris , viótó- riam illius offúscas. u Hiec est vera fratérnitas, quee fúmquam potuit violári certámi- ne : qui effúso sáoguine secútisunt Dóminum :9» Contemnéutes áu- lam régiam pervenérunt ad reg- na celéstia. Ecce quám bo- num $ quám jucúndum habita- re fratresin unum. Contemnen» tes. Glória Patri, Contemunéntes. WU autem ¿tam diigénter con- sídera qe sunt, qui hxc ¿£f8ua ex laborlósa 4udiunt, for= midolósi videlicet, 8: indó*ti, il- litteráti, rudes , obscúri quidam hómines €: ignóti, qui numquam Pbilosophórum percepérunt ins titúta , numquam in forum des- cendérunt, piscatóres 8 publicáni; multis repleti rebus, que jure áni- mos eórum possent dejicere. Nam si magnos 8 claros viros tanta difficúltas rerum potuísset com= movére, quómodó non potuíssent imperitos hómines, quibus nullins rei magnuz áliquid venit in men- tem? S2d non dejecit, neque tur= bávit. Que autem in ómnibus bis erat consolátio ? Sola mitténtis vírtus. Quocírca ita signánter in- cépit: Ecce ego mitto vos. Te Deum laudámus, 11. DIE XVII. JANUARI. Similábo cum. Amáyit eum. Intercéssló, S - 58 anti? LloÍ ehuitne » Lectio ”n 0 Ntónios avotia E Chrisfianis parco tus, quibus adoléscens orbát cúm ingréssus Ecclesiam pu : gélio audivisset : Si yis ba esse vade, yende as habes , 8 da paupéribus : pure quam ea sibi dicta esent Christo Dómino ODtemperáne sie existimávit. Itaque véndita miliári, pecúniam ome ea péribus distríbuit. Quibus solbt impediméntis, corléstis pita a in terris cólere instítuit. sb jo periculósum illud Certámos descénderet, ad fidei predio quo erat armátus , adhibéndum sibi putávit subsidium reliquárum virtútum , quárum' tanto stádio incénsus fuit , ut emcúmque videret, áliqua virtútis láude ex- celléntem ilium imitári studérer, y, Honestum fecit, xlvij. j ” Thil igftur eo continéntivs, H oihil vigilántius erat: Pa- Méntia, mansuetúdine, misericór» dia , humilitáte, labóre ac stúdio divinárum Scripturárum superás bat omnes. Ab. hereticórum Y schismaticórum hóminum, máxi- mé Arjanvórum congressu ée coló. quio sic abhorrébat, ut ne propé quidem ad eos accedéndum dice- ret. Humi jacébat, cúm eum ne- cessárius somnus.occupásset. Te- jánium autem ádebd cóluit, utsa- lem tantúmmodo ad panem ad- hibéret, sitim aqua extíngue- _ret; neque se ante solis occásum cibo aut potu recreábal ; sepé étiam Bíduum cibo abstinébat: seepíssime in oratióne pernoctábat, Cúm talis tamtúsque Dei miles evasisset Antónius, sarciissimum jávenem hostis humáni generis váriis tentatiónibus aggréditut, qguas ille jejúnio $: oratióne vil- cébat., Nec verd sr de sé tana triúmphus secúrum redd- bat Antónium, qui diáboli inde merábiles artes npcéudi nóvert. mw Amáyit eum, Xlvij. e'Taque cóntáiit Le TA vastíssimam Hgypti solitúádinem: ubique fdie ad Christiánam perfectle

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz