BCCPAM000528-4-18p1d000000000
sunt, nihil accipiéntes 4 Géntibus. Nos ergo debémus suscíipere hu- jásmodi, ut cooperatóres simus yeritátis. Scripsissem forsitan Ec- clésise: sed is, qui amat primá- tum gérere in eis, Diótrephes, non récipit nos. Propter hoc si vé- nero, commonébo ejus ópera, quee facit : verbis maligois gárriens in mos; $ quasi non el ista sufñi- ciant: neque ipse súscipit fratres: Ez eos, qui suscípiunt, próbibet, tí de Ecclésia éjicit. Omunis pulchritúdo, 370. 'Haríssime, noli imitári ma- lum , sed quod bonum est. Qui benefácit, ex Deo est: qui malefácit, nou vidit Deum. De- métrio testimóvium rédditur ab ómnibus, 8 ab ¡psa veritáte, sed Er nos testimónium perhibemus: éz nosti, quóniam testimónium nostrum verum est. Multa hábui tibi scríbere: sed nolui per atra= méntum $ cálamum scribere ti- bi. Spero autem prótinus te vidé- re, íí osad os loquémur. Pax ti- bi. Salútant te amici. Salúta ami- co3 nominátim:. Exaltáre, Dómine, 370. De SermóneS. Augustini Episcopi. Alvátor noster, charissimi, si non in nostra carne diábolum trlumphávit, se exércuit, non nobis vicit. Si non in nostro cór— pore resurréxit, conditióni nos- tre resurgéndo nihil cóntulit. Hec qui dicit, suscépte € as- súmpte carnis non intélligit ra- tiónem, confándit órdinem, evá- cuat utilitátem. Si non in nostra carne e peana de solam ergo ex hómine nascéndi elégit injúriam. Recédat á sénsibus nos- tris tam periculósa persuásio. De nostro est quod appéndit , de suo est quud donávit. Meum testor esse quod cécidit , ut meum sit quod resurréxit. Meum testor es- “ quod jácuit ta támulum, meum sit qu j od q ascendit ¡a Tempus est, 37r. N illo ftaque nostri géneri. pore nos Christi os il cávit, nos resurréótio eréxit, nos 399 ascénsio consecrávit. In illo nas- tre oríginis córpore celéstibus regnis arrhbam nostre conditiónis impósuit. Elaborémus ergo, cha- ríssimi, ut quemádmodum Dó- minus in hac die nostro cum COr- pore ad supérna conscéndit, ita nos post ¡llum , quómodo póssu- mus, spe ascendámus , Si corde sequámur. Ipso afféótu páriter Sz proféftu ascendámus post illum, étiam per vítia ac passiónes nOS- tras. Si útique unusquísque nos= trum súbdere eas sibi stádeat, ac super eas stare consuéscat , ex 1p- sis sibi gradum cónstruit, quo pos- sit ad superióra conscéndere. Ele- vábunt nos, si fúerint infra nos. Non turbétur, 372- E _vítiis nostris scalam nobis LS fácimus, si vitia ¡psa calcá- mus. Nam cúm bonitátis auétóre non aacéndit malítia, nec cum Fílio Vírginis libido atque Juxú- ría. Non, inquam, asc ndunt vÍ- tia post virtútum paréblem, pec- cáta post justum, nec infirmitá- tes ac morbi possunt ire post mé- dicum. Igitur si intráre ipsius Médici regnum vólumus, riús vúlnera nostra curémus. Ordiné- mus, 8: custodiámus in nobis sta- tum utriúsque substántize ; ne áni- mam, nobiliórem útique hóminis portiónem, tártaro pars devólvat inférior: sed secum pótits colo santtificátam corpus acquirat na= túra gloriósior : ipso adjuvánte, qui vivit 82 regnat in seecula se- culórum, Amen. Ascéndens Christps , 372- Léctio sancti Evangélil secúndim Joánnem. N illo témpore : Dixit Jesus discípulis suis: Cúm yénerit Paráclitus, quem ego mittam vo- bis a Patre, Spíritum yeritátis, qui á Patre procédit ille testi- mónium perhibébit de me. Et réligua. De Homilia $. Augustipi Episcopl. Enit die Pentecóstes Spíritus _sanétus in centum vigint hómines congregátos, in quibus 8r Apóstoli omnes erant : > illo adimpléti, cúm linguis muium ex Géntium loqueréntur , plures R3 his»
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz