BCCPAM000528-4-18p1d000000000

252 mi , acquiésce consíliis meis : € pergens ad gregem, affer mihi euos hedos óptimos, ut áciam ex els escas patri tuo, quibus li- bénter vescitur: quas chm intúle- ris , 81 coméderit , benedícat tibi priósquam moriátur. Tolle arma tua, pháretram 8z arcum , € affer de venatióne tua, ut cómedam: “Et benedicat tibi anima mea. Cumque venátu áliquid attúleris, fac mihi iude pulméntum, ut cómedam. Et. Ui ille respóndit: Nosti quod Esau frater meus homo pi- lósus sit, 8 ego lenis : si attrectá- verit me pater meus, 8 senserit, tímeo ne putet me sibi voluísse illúdere, indúcam super me malediétiónem pro benediióne. Ad quem mater : In me sit, ait, ista maledíftio, fili mi: tantúm audi yocem meam, pergens, affer que dixi. Abiit, 8 áttulit, dedítque matri. Parávitilla cibos, stcut velle nóverat patrem jllíus. Et véstibus Esau vald* bonis, quas apud se babébat domi, índuit eum: pellículásque hodórum cir- cómdedit mánibus , € colli nuda protéxit. Dedítque pulméntum, Y: anes, quos ¿Úxerat, trádidirt. Qui- us illátis, dixit: Pater mi? Atjlle respóndit: Audio. Quis es tá fili mi ? Dixítque Jacob: Ego sum primogénitus tuus Esau : feci si- cut preecepísti mibi: surge, sede, cómede de venatióne mea, ut benedicar mihi ánima tua. Rur- súmque Isaac ad filium suum: Quómodo , inquit, tam citó in= venire potuístí, fili mi? Qui res- póndit: Volúntas Dei fuit ut citá occúrreret mihi quod volébam. Ecce odor filii mei sicut odor agri pleni, cui benedíxit Dóminus:; créscere te fáciat Deus meus si- cut arénam maris: * Et donet ti- bi de rore cali benedidtiónem. , Deus autem omnípotens bene- dicat tibi, atque multíplicet. Et. Ixítque Isaac: Accéde buc, ut taugam te, fili mi, 8 próbem utrúm tu sis fillus meus Esau , an non. Accéssit ¡lle ad pa- trem, e palpáto eo, dixit Isaac: Vox quidem , vox Jacob est , sed Mánús, mabus sudt Esau. Et non cognóvit eum, quia p; similitódinem ar ras rant. Benedicens ergo ie Tu es filius meus Esau? Respioge Ego sum. Atille: Affer mihi mm. quit, cibos de venatióne tuya" $ mi, ut benedícat tibi ánima y l Quos cúm oblátos comedisset de tulit ei étiam vinum, Quo haut dixit ad eum : Accéde ad me E da mihi ósculum, fili mi : Accés. sit8z osculátus est eum. Statím Ue ut sensit vestimentórum ¡llíus fran grántiam, benedícens illi, ajt: Ep. ce odor tilii mei sicut odor ag; pleni, cui tenedixit Dóminus, Det tibi Deus de rore cli, de ¡ne guédine terre abundán:iam frua ménti 8: vini. Et sérviant tibj pópuli, Se adórent te tribus: esto dóminus fratrum tuórum, kl in. curvéntur ante te filli matris tua, ql maledíxerit tibi, sit ¡le male. fétus : $e qui benedíxerit tibi, benedistiónibus repleátur, Det tibi Déus de rore coli, de pinguedine terre abundán tiam : serviant tibi tribus, de pá puli: Esto dóminus fratrum tuórum. Et incurvéntur ante te filil mátris tus. Esto. Glória Patri. Esto. Ex libro sandti Augustini Episcopi contra mendáciuim. Acob quod matre fecit audi re, ut patrem fállere videré- tur, si diligénter 8 fidéliter attendátur, non est mendácium, sed mystérium. Que si mendácia dixérimus ,.omnes etiam parábo le ac figure significandirum quarumcúmque rerum, que p01 ad proprietátem accipiénde sunt, sed in eis aliud ex alio est intelli- géndum , dicéntur esse mendácia: quód absit omninó. Nam quí hoc putat , trópicis étiam tam muitis locutiónibus ómnibus potest han importáre calúmniam: ita ut hac ipsa, quee appellátur metáphora, hoc est, de re própria ad rem non própriam verbi alicújus usurpáta translátio, possit ista ratióne men: dácium nuncupári. Dum exiret Jacob de terra sul, vidit glóriam Dei, 8 ait: quam terríbilis est locus iste ,1 Non est hic áliud misi domus Dei, o