BCCPAM000528-4-18p1d000000000

Omnípotens , 195: FERIA SECUNDA. De Epístola li. ad Corínthios. Neípimus Íterhm nosmetípsos commendáre? aut numquid egé- mus (sicut quidam >) commendatÍ- tiis epístolis ad vos, aut ex vobis? Epístola nostra vos estis , scripta 1 córdibus nostris, gue scitur dl lé- gitur ab ómnibus omivibus: ma” nifestáti quod epísto!a estis Chris" ti, ministráta a_ nobis scripta non atraménto. Sed Spíritu Dei vi- wi, noa in tábulis lapídeis,sed in tá- bulis cordis carnálibus. Quam magna muititádo dulcé- ¿inis tu, Dómine, * Quam abs- condisti timentibus tel. Et per- fecisti eis, qui sperant in te, Dó- mine, in conspéctu filiórum hómi- pum. Quan, Idáclam autem talem_habé- j mus per Christum ad Deum: non quod sufficiéntes simus cogi- táro liquid á nobis: quasiex no- bis, sed sufficiéntia nostra ex Deo est, qui idoneos nos fecit minis- tros novi testa menti; non líttera, sed Spíritu, líttera enim occidit, spíritus autem vivíficat. Quod si ministrátio mortis HMiteris defur- máta in lapídibus, fuit in glória, ita ut non possent inténdere $lii Israél in fáciem Móysi,propter gló- riam vultus ejus quí evacuátur; quómodd non magis ministrátio Spíritus erit in glória? Adjútor meus esto, Deus: Ne derelínguas me. Neque despí- clas me, Deus salutáris meus. Ne. Am si ministrátio damnatió- nis glória. est, multo magis abúndat ministérium justítice in glória. Nam nec glorificátum est, quod cláruit ia hac parte, propler excelléntem glóriam. Si. enim quod evacuátur per gióriam est: mul- tb: magis quod manet in glória est. Habéutes ígitur talem spem, mul- ta fidíicia útimur; € nonsicut Móy- ses ponébat velámen super fac; suam, ut non in'énderent en ratlin fáciem ejus, quod eV2CUAn tur, se obtási sunt sebsus bra Usque in hudiernam enim die idipsum velámen in letione ve ris testaménti manet non revelás wm: quóniam in Christo eya. cuátur Denedícam Dóminum in omni témpore : Semper laus ejus in ore meo. lu Dómino laudábi- tur ánima mea: audiant mansué ti S: leténtur. Semper. Gióriz Patri. Semper. FERIA TERTIA, De Epistola secúnda ad Corlnthlos, Cinius evim, quóniam si fer Y réstris domus nostra hujus ha» bitationis dissolvátur , quod edj= ficarionem ex Deo habémus, de- mum nou manufáftam , eterna in caiis. Nam G in hoc ingemi- cimus , habitatióneia nostral, gue de colo est, superindui cu piéntes: si tamen vestiti, no pudi inveniámur. Nam € qu sumus in hoc taberpáculo , inze- miscimus graváti : ed quod nóly= * mus expoliári, sed supervestirl; ut absorbrátur quod mortále est,4 vita. Auribus pércipe, Deus, lácry- mas meas: ne sileas á me, ft» mítte mibi : Quóniam Íncola ego sum apud te, 8 peregrinu. Compláceat tibi ut eríplas me: Pámine, ad adjuvándum me festina. Quúniam. Udéntes [gitur semper, sclén: tes quóniam dum sumusÍl córpore , peregrinámur á Dómi- po, (per fidern eniro ambulámus BS non per spéciem) audemos als tem , € bonam voluntátem hable mus magis peregrinári a córports 8 preesénies esse ad Dóminum. Et ideó conténdimus, sive abscn- tes, sive preeséntes , placéreilll Ombes enim nos mani festári opór: tet ante tribúnal Christi, ut fé ferat unusquísque própria córpo" ris, prout gessit, sive bonulm, $ ve malum. Státuit Dóminus supra petram pedes meos, $ diréxit es