BCCPAM000521-1-21000000000000

— 152— quis accipiunt animis, donantya corona. XXIL Syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus, Pes citus: unde etiam trimetris accrescere jussit Nomen iambeis, cum senos redderet ictus, Primus ad extremum similis sibi. Non ita pridem, Tardior ut pauló; graviorque veniret ad aures, Spondeos stabiles in jura paterna recepit Commodus et patiens; non ut de sede secunda Cederet, aut quartá socialiter. Hic et in Acci Nobilibus trimetris apparitarus et Enni. XXUT. In scenam missus magno cum pondere versus Aut operae celeris nimiúm, curáque carentis, Aut ignoratae premit artis crimine turpi. Non quivis videt immodulata poemata judex; Et data Romanis venia est indigna poetis. Idcircone vager, scribamque licenter? an omnes Visuros peccata putem mea tutus et intra Spem veniae cautus? Vitavi denique culpam, Non laudem merui. Vos exemplaria Graeca Nocturná versate, manu, versate diurná, At nostri proavi Plautinos et numeros, et Laudavere sales: nimiúm patienter utrumque, Ne dicam stulte, mirati; si modó ego, et vos Scimus inurbanum lepido seponere dicto, Legitimumque sonum digitis callemus et aure. Ignotum tragicae genus invenisse Camoenae Dicitur, et plaustris vexisse poemata Thespis, Quae canerent, agerentque, peruncti faecibus ora, Post hunc personae, pallaeque repertor honestae ZEschylus, et modicis instravit pulpita tignis, Et docuit magnumque loqui, nitique cothurno. Successit vetus his comoedia, non siné multa Laude; sed invitium libertas excidit, et vim Dignam lege regi: lex est accepta, chorusque Turpiter, obticuit, sublato jure nocendi. Nil intentatum nostri liquere poetae: Nec minimum meruere decus, vestigia Gfaeca Ausi deserere, et celebrare domestica facta; Vel qui pretextas, vel qui docuere togatas. Nec virtute foret, clarisve potentius armis Quám linguá Latium, si non offenderet unum- quemque poetarum limae labor et mora. Vos, o Pompilius sanguis, carmen reprehendite, quod non Multa dies, et multa litura coercuit, atque Perfectum decies non castigavit ad unguem