BCCPAM000508-5-08000000000000

O As A A repr A o ee e PEPE RIEPETENTTES ETT 116 Reflvitr Satis jtaque provifum eft etiam Epifcopo, qui opus non ef-» fenovaCon- ftitutione. Et difficile -effe, ut Epi- Saecularem fibi fubjectum, qui Regulari Inftituto factum Clerici fui, ad Regularia Clauftra, fe in- vito, digrefhi, impugnare velit. Unde nec ulla nova Conftitutione opus eft, ut Epifcopalia jura hac in parte aflerantur; neque porro, ut pecu- liares indicentur cafus, quibus hujufmodi juris exercitio locus efíe pofíit, quum fatis fit Regulam generalem tradidiffe; quam Judex fequatur, quam- que ad peculiares caufas, pro. fua prudentia, ju- ftoque arbitrio, valeat applicare. Hujus tamen juris, quo Epifcopus Clericum fcopus Cle- ricum ad faecularem fine ipfius affenfu nomen dedit, repetere, et ad ftatamrevo- Ecclefiae fervitium revocare potelt, hujus, inquam, care poffit. juris perfequutio in cafibus particularibus non ad- modum facilis efíe videtur. Ponamus enim, Epi- ícopo rem elíe cum Clerico Beneficiato, cum Canonico, cum Archidiacono; vel (quoniam de fimplici. Beneficiato, aut Canonico, minus fortafle laborabit) de Archidiacono videamus: Hujus digni- tatis, five Officii, veteribus quidem temporibus graviflimi, nunc munus omne eo redactum elt, ut Epifcopo Ordinationes generales celebranti, quum ipfi commodum fuerit, afliftat, promo- Bullarimm Capucinorum in praefata Lege Mauritius Imperator inhiberet, ne debitores publici Aerarii in Monafteriis reci- perentur: Sanctus Gregorius eam partem Legis impugnans, (de qua tamen deinde fuam opinio- nem 'mutavit, ut obfervant laudati Editores, 2» Notis, litera d.) ita fcribebat in citata Epiftola: Quod vero in eadem Lege dicilur, ut el dn Mo- najteríum convertí non liceat, omnimno meratus Jum; dum el rationes ejus' pount per Mona- Jieróum fieri; et agí potefí, ut ab eo loco, tn quo Jujcipitur, ejus quoque debita fujeipiantur. Quod fi objiciatur gravis actas Presbyterl ad Religionem tranfeuntis, facilis et obvia erit refponfio, quod multi funt in Regularium Familiis Religiofi Viri in fenili aetate conftituti, qui pro modo virium fuarum, laudabilem operam Reli- gióni praeftant; quorum numero ipfum, de quo eft quaeftio, adjungi nil vetat: Ita pariter Sanctus Gregorius contra propugnatores fupradictae Legis, qui dicebant, Milites ad Monafteria convolantes, bonos Monachos ñon evadere, affirmabat: Lgo indignus famulus vefler feto, quanti his diebms meis in Monajierio Milites converfi, miracula fecerunt, figna et virtutes operati Junt. Denique, huic Epiftolae jam nimis prolixae Aliae ratio- finem facturi, unum adhuc addimus; ex centum Pó* haras vendos ad ipfam Ordinationem evocaturus. Si vero agatur de Parochis, aliifve Animarum curam a ? y” e z e E Tr O E ES Hr mo e yn | A 0 Ps nn .Ñ e ' pá $ = 47 _ : e. > TR IA A mu o gerentibus, nemo quidem negabit, ipforum munus magni in Ecclefia momenti efle; fed quum fimul negari nequeat, Praelation2s munts, Jen Jlatum, (ut inquit Suarez de Religione Tom. 111. lib. L Cap. 21. ubi de animarum cura loquitur) 7227245 Jecurum efje, Religiones vero eje ftatum major+s fecuritatis in ordine ad /piritualem /alutem; unufquifque Parochus Religiofae vitae cupidus, hac una exceptione in judicio fe tuebitur adverfus Epifcopum, qui ipfum ad Animarum curam revo- care contendat. Sanctus Gregorius Magnus, quum olim fcriberet adverfus Legem ab Imperatore Mauritio editam, qua interdictum erat Militibus Monafticam vitam amplecti, hanc, inter alias, ra- tionem afíerebat: Multi funt, quí pofJunt Relé giofam vitam etiam cum Jaecular: habitu ducere et plerique funt, qui, nefi omnta reliquerint, Jalvari aqud Deum nullatenus pojfunt: ut videre eft in ipñus Lp2/lola 65. leb. 5. Inarct. VI. Tom. 2. praefatae Editionis Par:finae. Nunc ergo qui- libet Beneficiatus, Canonicus, Archidiaconus, Pa- rochus, qui officium, aut minifterium fuum cum Religiofa vita commutaverit, fe non inter 7e/fos, fed inter p/ero/que a S. Gregorio indicatos, con- numerandum effe affirmabit. Si autem ipfi objiciatur, quod in faeculari ftatu pauperibus largiter fubvenire confueverat, refpondebit, fe non minus ex ipfis Religiofis Clauftris, fi bonorum fuorum poflefionem ad Re- ligionem attulerit, opportunis obtentis facultatibus, pauperum indigentiis fubventurum. Sane quum nimirum Archidiaconis non facile duos inventum OS iri, qui Archidiaconatum dimittere, et Religionem ingredi velint. Contra vero, in pari Regularium numero, multos fane inveniri pofíe, qui Regula- rem vitam pro Archidiaconatu adipifcendo relin- querent. Quare, quum Leges verfari oporteat circa ea, quae frequenter accidant; profecto non tam nova Lege opus erit ad retinendos Clericos et Presbyteros Saeculares, ne Religiones ingre- diantur; quam necefíe efíet aliquid excogitare, quo magis intra Religioía Clauftra continerentur ii, qui Regularem vitam amplexi, et profefh funt. Vix enim credibile eft, quam multi a Regularibus Ordinibus migrare variis artibus quotidie moli- antur. Neque folum de Apoftatis loquimur, quo- rúm numerus in dies augetur; fed, fi omnes, qui nullitatem Profeffionis fuae judicio experiri aggre- diuntur, ,illam apud Judices probarent; fi omnes, qui Dignitates extra Religionem ambiunt, voti compotes fierent; fi demum facilem apud Nos auditum invenirent eorum inftantiae, qui e Clau- ftris exire, et in habitu Presbyteri Saecularis, fub obedientiae Epifcoprum, et cum obligatione fer- vandi Vota Religioía, quatenus conciliari poffunt cum ftatu Clerici Saecularis, in Saeculo manere vellent; longe utique minor eorum foret numerus, qui Religionem profeffi, ad mortem ufque in illa perfeverent, Dum itaque, Dilecte Fili Nofter, confiliis tuis, quae tum privatis Litteris, tum etiam Typis impreffis, non minus docte, quám eloquenter pro-