BCCPAM000508-5-08000000000000

Jub Benedicto, PP. XIV. 115 fuevit, quum Parochus aliquo impedimento de- tinetur, ne animarum curam exercere valeat: quoad Beneficia vero Choralia relictis Tyroni Re- ligioío, qui Choro interefíe nequit, ipfius Benef- cii fructibus, de diftributionibus ita ftatuet,- ut jura praefcribunt; juxta opinionem in” praxi receptam, de qua agit Suarez de Religione Tom. UL Lib. 5. cap. 16. num. 12. Quin immo Í quis forte Religionem ingreffurus Beneficium fuum dimitteret, quo cafu poteft Epifcopus, per Con- /irtutionem LVIUL S. Pei V., hujuímodi renun- tiationem admittere); vel, etiam fi tempore No- vitiatus hujufmodi dimiflionem expleret, fervatis omnibus, quae ex praefcripto Sacri Tridentini Concilii Caf.16. Jeff. 25. de Regularibus,, tam in bonorum temporalium, quam in Beneficiorum Ecclefiafticorum renuntiationibus fervari debent, nihilominus omnia in fufpenfo remanere deberent, neque pofíet Epilcopus ad Beneficii fic dimifi collationem devenire, nifi poft factam a dimittente folemnem Profeffionem; uti late oftendit doctus et in hoc toto rerum genere expertiflimus Scrip- tor, bon. mem Joannes Baptifta Riganti, in fuo Commentario ad Regulas Cancellarzae Tom. IL Regul. 46. a num. 11. ad finem. Qua in re olim dubitatum eft, an vota fimplicia, quae a Cle- ricis Regularibus Societatis Jefu, poft biennium Pro- bationis emittuntur, hujufmodi Beneficiorum vaca- tionem inducerent; fed negativa fententia commu- niter recepta fuit, ut obfervat laudatus Riganti loco cit. num. 30. el feq., et monet Pitonius difeept. 126. num. 11. et. fequ. Quamvis in Con- gregatione quinta Generali ipfius Societatis Ca- none 19. ftatutum fuerit, ut qui Societati- nomen dederit, expleto biennio, antequam Vota fimplicia emittat, Eccleñaftica Beneficia dimittere debeat; quo cafu hujufmodi Beneficia, fi minus propter Profeffionem, at propter renunciationem, vacare intelliguntur; ut notant Sanchez ad Praecepta Decalog: db. VIL Cap. 4. num. 7. Pellizaarius in manuali Tom. L. Tract. 3. Cap. 4. num. 52e cum aliis, quos citant praefati Mzgant Joco cat num. 33. el Pelon. num. 12. At enim dices, praemifía omnia recte pro- cedere; verum per ea non tolli propofitam difh- cultatem, de peculiaribus circumitantiis aliquando occurrentibus, ob quas permitti nequit Presbytero Saeculari ad Regularem vitam tranfire; et quidem neceffarium efle, earum cognitionem, et examen inftitui; id quod obtineri nequit, niñ, lata Con- ftitutione, praefcribatur aliqua confultationis fpecies inter Epifcopum, et Superiorem Regularem, ut unicuique fua ratio conftet, ipfeue Superior Re- gularis ab Epifcopo edoceri valeat de idoneitate illius, qui Religioni nomen fuum ofíert, ne forte eidem inutilis inveniatur; qualem profecto, ob ingraveícentem ¡llius aetatem, repertum iri fufpi- caris Archidiaconum Chizzola, qui inter Clericos Societatis Jefu, Te inconfulto, admifíus fuit. Porro nec interdicta fuit unquam hujuímodi confultatio inter Epilcopum, et Superiorem Re- gularem, neque Nos eam vetare intendimus; quin potius utilitatem, atque opportunitatem agnoíci- mus. Ut autem fpecialis Legis mandato, tam- quam necelíaria, praecipiatur, in eo non modica eft difficultas. Neque enim in jure cautum re- peritur, ut duorum Ordinum, laxioris, atque flri- ctioris, Superiores inter fe convenire debeant, quoties aliquis in illo profeffus, ad hunc tranfire velit; fed folum, ubi inter praefatos Superiores oriatur controverfia, an hujuímodi tranfitus ex laudabili cauía, vel potius ex animi levitate et inconftantia: fufcipiatur, Ecclefafticae Leges Su- perioris Majoris judicium requiri voluerunt. .S% vero probabiliter dubitetur , ulrum quis velít ad Ordinem archorem, aut laxzorem, ex charitate, an ex ¿emeritate tranfire, Superioris eft judi- crum requirendum. Yta legitur in cetaf. Cap. licet, de Regularzbus. Quod fi, hujufmodi controverfia pendente, Religiofus in altero illo Ordine recipiatur, atque etiam in eo Profefionem emittat; tunc ex iphius controverfáe exitu decernendum erit, an ipíe ad priorem reverti, an vero in pofteriori remanere debeat; ut recte monet Abbas Panormitanus ín cital, Cap. lecet, 15. de Regular. Hodierna vero praxis eft, per quam omnes hujus generis con- troverfiae, et morarum prolixitates devitantur, ut Religiofis Viris, qui a laxiori ad ftrictiorem Ordinem tranfire cupiunt, poftquam voluntatis fuae caufas coram competentibus Apoftolicae Sedis Tribunalibus expofuerint, atque probaverint, haud aegre a Romano Pontifice indulgeantur Opportunae facultates, in quibus derogatio fuper confenfu Superioris Ordinis laxioris includitur, Quod vero jus, certis in cafibus, certifque de caufis, competit Superiori Ordinis laxioris, ut fuum fubditum Regularem ad flrictiorem Ordinem digreffum, etiam poft folemnem Profeflionem in eo emiflam, repetere et revocare valeat; idem fimiliter, certis in cafibus, juftifque vigentibus cauñs, Epifcopo competit, ut fuum Clericum Sae- cularem Ordini Regulari adfcriptum repetere pofít. Hoc tradit clariffimus Canonum doctor /emocen- tius IV: ad Jaepe citatum Cap. licet, de Regular. cujus haec funt verba, ibi 202. 7. Clericus poteft tranfire ad Religionem, non petita 'licentía, etiamfi contradicatur; Crederemus tamen, quod DPofjet eum repetere, fi ex tranfitu fuo próna Ecclefía gravem fuftineret jacturam. Concordat Abbas /7 2 dem Cap. 14. ubi fic ait: Ulterius guaeritur, quid in Saeculari Clerico? Numquid potefi intrare in Relegionem, non petita licentia ab Ep:fcopo? Innocentius tenet quod fic: fed fí Ecclefía graviter laederetur, effet revocandus. 205