BCCPAM000508-5-08000000000000

Jub Benedicto PP. XIV. largiri oportet ingreffjus, nec interdicí propo- 113 Et quoniam alicui in mentem venire pote- Extenúo Sententia hitum corum, quí ad contemplationis defiderium tranfire nitunter. Textus habetur ¿1 Collectione Conciliorum Hifpaniae Cardinalis de Aguirre: Tomo 11. pag. 487., et refertur etiam in De- creto Gratiani Can. Clerecé 19. quaeft 1. Quin immo ¿2 eadem Caufa 19. quaefí. 2. Can. alte- num, poftquam regula pofita eft, quod Clericus abíque permifíu Epifcopi ab Eccleña fua . difce- dere, et alterius fervitio fe adjungere nequit; hujufmodi exceptio fubnectitur: Sed /ubaudien- dum eft, nifi ad propofitum melioris vitae tran- fire voluerit; tunc enúm liberum ejft 2lla, etvam Epijiopo contradicente, Monajflerium ngredi. Concordat Canon fequenti loco. relatus qui inci- pit Duae funt; in quo diftinctio fit inter Legem publicam, et privatam; et pofito, quod publica quidem Lex vetat Clericum ab una ad aliam Ecclefiam tranfire fine affenfu proprii Epifcopi; privata vero Lex, quae inftinctu Sancti Spiritus in corde feribitur, et dignior et Lege publica, ne- quaquam id prohibet; ex hujusmodi principio arguitur; licere Clerico Beneficiato, etiam con- tradicente Epifcopo, Beneficium relinquere, et in Monafterium fele recipere: Sz qués horum 2 Ecclefia fua Jub Epijcopo populum retinet, el Jaeculariter vivil, fí7 aflatus Spiritu Sancto, in aliquo Monafterio vel regular? Canonia Jal: vare fe voluerit, qua lege privata ducitur, nulla ratio exigit, ut Lege publica objtrimgatur; dignior efi enóm Lex privata, quam publica elc. Quifquis ¿g:itur hoc Jpiritu ducitur, etiam Epe- copo fuo contradicente, eat liber noftra aucto- rilate. S. Thomas 2. 2. qu. 189. art. 7. quaeftio- D. Thomae nem proponit, utrum Presbyter? Curat? pojjent E e. : fententi rat, hujuímodi liberatem tranfeundi ad Clauftra, ad Ordines quae fecularibus Presbyteris a Canonibus conce- “t“eactivas ditur, locum habere dumtaxat pro Clauftris Mo- nachorum, de quibus ipfi Canones exprefíe lo- quuntur, idem Sy/uzws loco citato, affirmat, cam facultatem aeque competere, five de Inftituto agatur contemplativae vitae unice dedito five de eo, in quo vitae áctivae opera exerceantur. Po/- Junt Religionem etiam ¿lam ingred:z, quae vita mére contemplativa, aut potefJimum tn cor- poralibus urtae activae officies fet occupala, guoniam plus excedit fíatus relegionis cuju/cum- que flatum feu potius officium Archidiacont vel Pleban:, quam Jflatus alteffímae Religiones, fiatum cujufeumque infimae; propter folemnia nimirum Vota Caftitatis, Paupertatis, et Obedien- tiae, quae in unaquaque Religione emittuntur. At incidunt faepe tempora quibus oppor- De limita- tunum non eft, Clericum faecularem fuum locum gentiae. deferere, et in Religionis Clauftris fe abdere: qua de re niñ confultatio intercedat: inter Epif- copum et Superiorem Regularem, impofíibile erit quid expediat agnoícere. Durum autem ómnino eft, virum Ecclefafticum, qui in fufcipiendo Pres- byterii Ordine, conceptis verbis, Epifcopo fuo reverentiam et obedientiam fpopondit, quoties ipfi libuerit, Epifcopo inconfulto atque início, ad Regularia Clauftra difcedere, ac Regularis Infti- tuti fervitio perpetuo fe mancipare. Super quibus omnibus inter fe junctis, certam aliquam regulam tradi et generalem Legem a Nobis promulgari opus efíe contendis. Equidem fatemur, non omni tempore om- nibus opportunum efíe Regularem vitam amplecti. Meminimus Epiftolae S. Auguftini ad Bonifacium concordat is E . E a : Fe id y Sl etiam in ter- J2czte Religionem- ingredi: .eamque affirmative Comitem, quae in Editione Monachorum S. Mauri o efolvit; ea ratione ductus, quod nulla lege obli- imprefía eft mum. 220. Tom. lI. pag. 202, et gantur toto vitae tempore curam animarum fu- ftinere, Articulum vero ita concludit, facta' de Archidiaconis exprefía mentione: Unde man:fe- ftum eft, quod Archidiaconis et Presbyteris Curatis licet ad Religionem tranfire; et paulo infra: Dicendum, quod Presbyterí Curatt et Ar- chidiacont obligaverunt fe ad curam agendam Subditorum, quamdiu detinent Archidiaconatum vel Parochiam; non autem obligaverunt fe ad hoc, quod perpetuo Archidiaconatum vel Paro- chiam retíineant. Haec S. Thomae fententia confirmatur a S. Antonino fua Summa par. 3. tit. 16. cap. 2. $. 2. in Editione Vermenfi pag. 887., ubi praeterea addit, Epifcopi diflenfum minime obftare: 4rchzdiaconis, Presbyteris, Cit ratis licet ad Religionem tranfire, etiam Epi/copo contradicente. Quae verba fimiliter leguntur aud Sylvtum 2. 2. quaef!.. 189. art. 7. tn pojtrema ejus editione Antuerpiae facita Tom. ll pag. 945. Tom. Vil, dE cujus etiam pars refertur in Cam. Novimus 17. quaeft. 2. ubi nimirum Sanctus Doctor teftatur, fe, una cum Alypio, ipfum Bonifacium a Mo- nafticae vitae propofito diffuaíifíe, ob praecla- ram, quam, in faeculo manens, Eccleñae et Rei- . publicae navabat operam, dum Africam a Bar- barorum incurfionibus tuebatur: faceres, quid te revocavit, mfi quia confade- rafíé ojtendentibus nobrs , : quantum prodejjet Chrifti Ecclefézs quod agebas, fí ea Jola inten- tine ageres, ut defenfae ab :nfeftationibus bar- barorum quietam et tranquillam vilam agerent? Vidimus etiam apud S. Thomam 2. 2. quaef?. 101. art. 4. et quaeft. 189. art. 6., quaeftionem hanc folidis. rationibus examinari, utrum poffet Filius Religionem ingredi, et Parentes in faeculo relinquere, fi ab ipío delerti inopia fint labora- turi. Ulterius inquirunt Moraliftae, an idem di- cendum fit de Avo, et an id, quod de Afcenden 29 Ul autem non