BCCPAM0001153-1-0900000000000

Jub Pio caput; multoque minus per mentem RR. Ponti- ficum, qui nunquam ab obfervantia Regularum talem Epifcopum eximi voluerunt. Ex vi autem hujus obligationis Benedictus XUL 22 vzrtute fanctae obedientíae injunxit, ut ¿n/agnia el pro- pria indumenta .... fuoque colore difiencia, ra- filem quoque.... coronam etc. praeferant Regu- lares Epifcopi, vel Cardinales. Poenam autem Sufpenfionis adjectam, ad hujus tantum peculiaris injunctionis contemptum, referri Confultor cenfebat. Proindeque dictos Regulares, ex vi obligationis fulceptae per profeffionem, non ex nova obliga- tione, teneri ad Regularum obfervantiam /ub gvravi vel fub lévz, prouti iplaemet Regulae ob- ligent. Falío infuper fupponitur, Canonem Satutum vim legis univerfalis habere, quam vim mutuari non potuit a Patribus Concilii provincialis, neque a Gratiano per fuam collectionem, cui talis au- ctoritas nunquam a S. Sede tributa eft; neque a RR. Pontificibus, qui nunquam in Decretalibus vel Conftitutionibus illum canonem interferuerunt; neque a Doctoribus, qui illam vim tribuere non poffunt. Quare non agitur de legis praeexiftentis correctione ut fupponebat laudatus Auctor; fed tantum de correctione doctrinae communiter re- ceptae ab Auctoribus, ex. nimia auctoritate illi Canoni tributa; quorum, ut ufuvenit, unus alterum fequitur, Demum rationi illi fubtiliter a Suareño ex- cogitatae Confultor refpondit. Et circa primam rationis partem, quam fupra retulimus, Conftitu- tiones a Praelatis Ordinis, vel Capitulis factas refpicientem, diftinguebat Confultor Conffitutiones generales quae antecefíerunt, ab illis peculiaribus, quae poft adeptum Epifcopatum, fubfecutae funt. Porro prioribus illis devictum manere Epifcopum Confultor cenfebat; non vero pofterioribus, quo tempore per accidens Regularis Epifcopus folutus extat ab auctoritate fui Praelati, cujus loco fuc- cedit Summus Pontifex. Ad alteram autem rationis oppofitae partem, quam fic expreffit Suareñius: Ratio autem eft, quia illa regula folum obligat, tanquam quaedam lex huic communitati impofita: ergo folum obligat perfonas hujus communitatis, quamdiu funt mem- bra illius, quia omnis lex pro communitate per fe primo fertur, et ita ad eos tantum loquitur, qui funt partes illius communitatis; led Religiofus, eo ipío quod fit Epifcopus, definit efe membrum talis communitatis , quia nec eft fubditus nec Praelatus ejus: ,ita refpondit Confultor; verum efíe generale principium, leges fubditos obligare, quamdiu ipíi manent in communitate, leu terri- torio, ita ut lex afzczal Jubditos mediante leryo- torio, et juxta juris principium f. Z. ult. de Jurisd. yextra territorium Jus dicenti impune non Pa- Tom.X. PRELZ. 469 retur.““- Haec autem non omnia aptari pofíe cafui noftro, in quo Regulae et Conftitutiones ex Ro- mani Pontificis auctoritate afficiunt directe et im- mediate perfonas Regulares ubicumque fint, fivé in monafterio, five extra: tamdiu itaque quis regulis devincitur, quamdiu Religiofus manet. Verum habentur. quidem Regulae, quae Religiofis fin- gulis conveniunt non immediate, fed quatenus in communitate vivunt, puta regulam accedendi ftatis horis ad monafterium; petendi veniam a Superiore in exitu etc.; ab ejusmodi regulis, quae refpiciunt rationem vivendi in communitate, folutus manet Epifcopus, qui membrum amplius non eft communitatis ejusdem. Hisce autemn difficultatibus rejectis, ad miti- gandum hujus fententiae rigorem, qui prima fronte nimis gravis videri poffet, fequentia+Con- fultor animadvertebat. Auctores qui hanc fen- tentiam fequuntur, eodem tempore doc.-nt, pofíe Religiofos Epifcopos fecum iphs difpenfare, quem- admodum poffunt Superiores Ordinum Praelati fecum ipfis, et cum fubditis fuis; ne dicatur Epi- fcopus in hac re inferioris effe conditionis, fim- plici Religiofo; quamvis ejusmodi loquendi ratio probanda Confultori non videretur. Manet enim Epifcopus a Regulis obligatus, proindeque fecum ipíe difpenfare non poteft: nihilominus cenfebat Confultor, poffe Epifcopum, fpectatis adjunctis, in cafibus obvenientibus, prudenter judicare, an obligatio Regulae cefíet: quo fenfu loquitur S, Thomas /oc. est. q. 185 arf. 8 -ibi- ,In aliis tamen (regulis non vrepugnantibus epifcopale oficio) potelt difpenfatione uti, fecundum quod requirit nece//itas perfonae, vel officiz, et condetio homénium cum quebus vivit, per modum quo etiam Praelati Religionum in talibus fecum di- fpenfant.“ Ejusmodi autem caufae ab Angelico recenfitae, neceffetas perfonae (Epifcopi), vel of- ficii el conditio homénum cum quibus vial, 'propter quas prudenter judicare poteft, an in particulari cafu obligatio Regulae ceffet, ad unum revocantur prouti docet Pafferinius De trzpleci fatu hominum q. 85 art. 8 m. 157, hisce verbis: ¿Cum immo haec regula fit certa, quod Epifco- pus eft a jure folutus ab obligatione regulae, vel in univerfali, vel in cafibus fingularibus, quo- tiescumque regulae obfervantia impedit illum ab exercitio fui officii; ad hujus officii necefitatem reducitur etiam neceffitas perfonae, vel convictus cum aliis, quia et perfonae firmitas, et convictus honeftus cum aliis, ad perfecte exercendum off- cium funt in Epiícopo neceflaria. Ceterum ubi ex obfervantia regulae nullum nascitur impedi- mentum officii, non eft cur Epifcopus non tenea- tur ad id, quod in profeffione fua promift.* Poft haec omnia non praetermittebat Con- fultor adnotare, ad paucas reduci Regulas, quas 118 Anno 1864.