BCCPAM0001153-1-0900000000000

¡ kl e IN 4 E Ñ 1864. 466 ftatis amore, non ex timor e poenarum moveatur ad obfervandam Regulam, quantum poteft.“ Ex quo concludebat Confultor: quemadmodum Epi- fcopus non fubeft poenis Regulae tranfgreflori- bus inflictis, ita non tenetur ad earum Re m obfervantiam, quae obligant, non ad culpam, fed ad poenam tantum.. Praeterea Doctores in hoc conveniunt, ut Epifcopus nulla ratione teneatur ad earum Re- gularum obfervantiam, quae vel dedecent epi- fcopalem dignitatem, vel epifcopali muneri re- pugnant, aut faltem impediunt rectum ejusdem muneris exercitium, argum. ex cam. Nemo 2 caus. 16 quaef. 1 in quo S. Gregorius haec ait: Nemo poteft Ecclehafticis obfervantizs defervire, et in monaftica regula ordinate perfiftere, ut ¿pje monajterid deftrictionem teneat, quí quotidie in minijieriis ecclefiafticis cogitur permanere. Quaerebat infuper Confultor, quaenam effent ejusmodi regulae, quae cum epifcopali officio rion cohaereant, et eas determinabat cum angelico Doctore loc. cdt. art. 8 in quo fcripfit: ,1 quae vero funt in obfervantiis regularibus, quae of- ficio pontificali repugnant, ficut elt /olitudo, Jilen- tíuma, et alíquae ab/tinentíae, vel vigiliae gra- ves, ex quibus impotens corpore redderetur ad exequendum pontificale officium, ad hujusmodi obfervanda non tenetur.* Omifis. autem quae fpectant ad folitudinem et filentium, animadver- tebat, Doctorem angelicam non dixifíe abfolute non teneri ad ab/finentías, fed aliquas abfiénen- tías, idelt graves. Et fane juxta S. Ambrofium £. de Elía c. 8, ,Jejunium eft continentiae ma- gifterium, pudicitiae difciplina, norma virtutis, pu- rificatio animae, fenectutis gratia, cuftodia juven- _tutis, infirmitatis alleviamentum, alimentum fa- lutis;x* proindeque Epifcopo magis convenit, quam aliis, utpote qui perfectior ceteris efle debet, Quare fobrietas ab Apoftolo exigitur 2% ef. 7 ad Timoth., et Concilium Tridentinum /ef/. 25 cap. 1 de Reform. praelcribit: ut modefía fu- pellectili, et menfa, ac frugali victu content fint. Nonnullis infuper animadverfis, concludebat gravem abltinentiam pofíe cenferi quotidianum jejunium, quod ufum ovorum, et lacticinorum excludat; nec non eas abftinentias, fuper quibus Regularis idem Epifcopus ferre judicium non valeat, an conveniant, vel non, cum Epifcopali officio. Altera obligatio, qua certo Regularis Epi- fcopus tenetur, eft incedendi habitu et deferendi infignia, quae propria fui Ordinis funt. Haec enim obligatio aperte declaratur in Cap. Clereté 15 De Vita et homes. Cleric., et fancitur in Conft. Cujtodes, de qua infra. Et originem fuam ex eo repetit, quod talis Epifcopus non definit efíe Re- gularis. S. Thomas /oc. cet. arl. 8. Sane quam- Bullarium Capucinorum vis Monachum. non faciat habitus, fed profefro regularís, juxta caput Porreclum de Regular., nihilominus” habitus eft teflera peculiaris ftatus fufcepti in vifibili Eccleña exiftentis, qua a ceteris Regulares diftinguuntur, eorumdemque obliga- tiones defignantur. Hifce itaque praehabitis, quae communiter tamquam certa tradi folent, exponebat Confultor tres diverfas Doctorum fententias circa obliga- tionem obfervandi caeteras regulas. Prima enim fententia eorum eft, qui docent talem Epilcopum omnino folvi a dicta obligatione, ita Suarez 7. 4 de Relig. tract: 8 l. 3 c 17 n. 16. Lucarinus De Epife. Regular. c. 2 n. 348, Palaus, Tam- burinus, Sanchez, pluresque alii. Suarez autem diftinguens Conftitutiones a Regulis reddit has rationes : ,,quia illae (Con/ktutiones) non obligant, nifi ut praecepta Praelatorum, vel Capitulorum Religionis, fed talis Epifcopus, non tenetur obe- dire Praelatis, ergo nec hujusmodi legibus: par ' enim eft ratio praecepti feripti permanentis, feu legis et praecepti ab homine impofiti, imo prae- cepta ab homine rigorofius obligare folent; quia, ut dicunt Juriftáe, mitius agitur cum lege, quam cum homine.* Non obligatur vero Epifcopus ad Regularum obfervantiam, quia hae funt leges- - communitati impofitae; ideoque eos omnes obli- gant, qui ad eandem communitatem pertinent, et usque dum permaneant membra jejusdem: Epi- fcopus autem Regularis, neque ut fubditus, neque ut Praelatus, ad communitatem pertinet, ergo ejusdem Regulis non tenetur. Altera fententía eft Caietani, quae paucos habet fequaces, quaeque docet talem Epifcopum teneri ad dictam obfervantiam ex guadam de- centía, el ex debito moral:, et quamvis hujus obfervantiae tranfgreíio ab aliqua culpa excufari non poflit, tamen ea ad gravem culpam non pertingit, licet Regula obliget /ub gravz. Tum prima, tum haec fecunda fententia innititur prae- cipue Canoni Statum. caus. 18 q. 7. Tertia fententia docet Regularem Epifcopum ad Regularum obfervantiam, quae cohaerere poffit _cum dignitate, et epifcopali munere, teneri /ub gravi, vel Jub levz, prouti ipfaemet Regulae obli- gant. Et haec videtur efíe fententia angelici Doc- toris, qui Zoc. cil. y. 185 art. 8. feripfit: ,, fic ergo dicendum eft, quod fi quae funt in regularibus ob- fervantiis, quae non impediant pontificaleofficum, fed magis valeant ad perfectionis cuftodiam, ficut eft continentia, paupertas, et alia hujusmodi, ad haec remanet Religiofus, etiam factus Epifcopus, ob- ligatus; et per confequens ad portandum habi- tum fuae Religionis, qui eft hujus obligationis fignum.* Et refpondens difficultati depromptae ex Can. Statutum. ait: ad primum ergo dicen- dum, quod ille, qui fit de Monacho Epifcopus,