BCCPAM0001153-1-0800000000000

Jfub Pio PP. VII 293 cum unico Definitore tenuit Gubernium u/que 1806. Pius VI/. jam anno 1804. per Bullam: Inter graviores, ¿ma/; fecreto ordinaveral, ut Mintfler Generalis alternatim una vice ex Hi Jpanita altera vice ex coeterís nationibus elige- retur. Quare ut Ordinationes factas Jervarel, tegit per Breve Apofolicum in Meiniftrum Ge- neralem P. Michaelem Angelum a Burgo Sacrí Sepulchrz, Provinciae Tufivae alumuum. Cum vero in praedicta Bulla fibi refervafjet electio- nem. altorum Superiorum Generalium, hanc par- tem Celfitudin: Regiae Eminenti/fimi Protectoris reliquit. * Hic vero per fuum Auditorem Gene- ralem civilalum Oficenfis et Velitern. Iluftref- fimum Dominum Dominicum Athanafio die 11. Juni 1806 Apofiolicum Breve electiontis LP. Mainiflri Generalis publicare fecit :n Con- Friburgo, P. Antonium Aloifium a Florentia, P. Lactantium ab Interamno, P. Thomam a Theti in Sardinia. Sic legitur in Decreto litteris circularibus Minsfiri Generalis inferto, quod die 19. Juni dectum et publicatum fuit coram eodem lllufirif- fimo Domino Athanafio a Regía Celfitudine Ens. Protectoris Jpecialiter deputato. Ex novis Defi- nztoribus duo tantum Romae erant Jcilicet: Pater Marianus Procurator Generaliís et Bonifacins a Nicaea. Antontus Aloifius a Florentía Velitris vel Tusculi morabatur penes Eminenti/fimum Protettorem. Reliqui tres nunquam Romam petierunt.*) Die 13. Juli 1807 e vita migravit muni Jucente/fomus Ordinis Protector, Cardinalis Dux Eboracenfis, cujus locum in Ordinis Clientela ventu de Urbe, et deinde de confilio et confenfu occupavit Eminentiffimus ac Reverend:/fomus ejusdem Minsfiri Generalis elegít et nominavit Dominus Cardinalis Mathejus. | in Definttorem et Procuratorem Generalem — rales P. Bonifacium a Nicaea, P. Francifcum a terrimas circumftantias ¡llius temporis deperditum eft. Purpura uti. Inde differentia inter Cardinales nigros et rubeos. Cum Vicarius Chrifti in terris poftulationibus Napoleonis non annueret, omnia fuppellectilia necefíária, imo etiam libri et Breviarium ipfi ablata funt, et duo Franchi folummodo ad ejus victum deftinati. Die 11. Febr. 1811 Napoleon declaravit, Pium VIL non amplius effe caput Ecclefiae, et vocavit aliquos Cardinales et Epiícopos ad comitia, quibus iple praefidebat, et acriter in Summum Pontificem invehebatur. (Omnes tacuerunt, excepto Emery, vir octogenarius, qui non trepidavit, Imperatorem de injuftitia fua arguere. Eodem anno congregavit Parifiis Concilium Nationale, cui Fefch praelidebat. Patres, praceunte Cardinali Feích, Profeffionem quidem Fidei Tridentinae emiferunt, et obedientiam Papae fpo- ponderunt, at nihilominus annuerunt Decreto Napoleonis, quod, fi Papa Epiícopos intra 6 menfes non confirmaret, Metropolita jus eos confirmandi haberet. Quinque rubei Cardinales ad Pium VIL mifi eum deceperunt, ut omnia Decreta Concilii per Breve confirmaret. Sed Napoleon Breve non acceptavit, ne praetextum Papam captivum retinendi amitteret. Menfe Junii 1812 Pius VIL in Franciam abducebatur, et licet gravi morbo laboraret, ut moribundorum Sacramenta ei adminiftrari nécefíe fuerit, nihilominus inaudita crudelitate iter die noctuque con- tinuabatur. Ne ad capiendos cibos quidem cifium descendere poterat, fed in illo arcte inclufus* remanebat. Ad Fontem Bliaudi — Fontainebleau — adveniens circumdabatur a Cardinalibus rubeis, quí blanditiis et minis animum aegroti et feptuagenarii Papae fregerunt, ut die 25. Januarii 1813 novum Concordatum fub- [criberet, quo Ecclefia Franciae arbitrio Imperatoris committebatur. Aft mox errorem fuum cognoícens et a Card. Pacca et Pietro de vero rerum ftatu edoctus, Documentum edidit, quo non minus humili quam magno animo errorem fuum confeffus eft, affirmans, fe potius mori paratum efle, quam in tali peccato vivere. Napoleon repudiavit quidem Documentum, led deperdito praelio ad Lypfiam novas pactiones cum Papa inire tentavit, quod Hic recufavit, Die 23. Januarii 1814 in libertatem reftitutus magno triumpho die 24. Maji Romam rediit. Napoleon vero in eodem Fontainebleau Thronum refignare coactus fuit, in quo Summum Pontificem captivum tenuerat. Menfe Martio anni 1815 Napoleon ex Infula Elbae, in qua fuerat relegatus, auffugit, et Galliam ingrefíus a militibus, qui contra ipfum mii fuerant, cum plaufu exceptus Galliae thronum iterum occupavit. Hoc cognito Joachim Murat, qui Neapolitanum regnum occupabat, a Neapoli cum fuis copiis movit, ut Italiam iterum Gallico Imperio fubigeret. Hac de cauía Summus Pontifex cum Cardinalibus iterum ex Urbe difceffit atque Januam confugit; poft tres vero menfes, per arma Auftriaca, Anglica, Ruffica et Borufíica profligato iterum Napoleone, et in Infulam S. Helenae relegato, etiam Murat per arma Auftriaca Neapoli depulíus fuit, et Romanus Pontifex cum Cardinalibus Romam rediit. Pius PP. VIL totis viribus laborare coepit, ut vulnera, ftridentibus armis Ecclefiae inflicta, fanaret. Concordatum cum Napoleone 1813 initum abolitum fuit et opera artificiola in Galliam transportata reftituta funt. Congreflus Viennenfis Sedi Apoftolicae omnes Pofíeffiones reftituit, exceptis comitatibus Avignoneníi et Vindafano. Cum principibus concordata inire ftuduit, ut res ecclefiafticas ubique locorum componeret. Bulla, quae incipit: Animarum cura, die 7. Augufti 1814 edita Societatem Jefu reftituit. Singularem Congregationem, Reformationts dictam, inftituit, ut rebus ecclefafticis in ditionibus Pontificiis confuleret. Regulares ad Clauftra revocavit etc. Die 20. Auguíti 1823 pie in Domino obiit. Ejus vita fingulare teftimonium reddit de infallibili effatu Chrifti: Tu es Petrus et fuper hanc Petram aedificabo Ecclefiam meam, et portae inferi non pravalebunt adveríus cam Matth. 16, 18. Omnes Europae Principes, quotquot potentes, cedebant praepotenti Napolconi, illiusque voluntati obtemperabant, folus Vicarius Chrifti in terris intrepidus ei obítitit et inconcuflo animo fancta et inviolabilia Ecclefiae jura defendit. 6 Tom. IX 9 a E iS DIRA y A E Ms 1 5] | A