BCCCAP00000000000000000001808

Arratsean ezin hurutu. Bein herotu ezke– ro, zorríak ez dík pakerík emango. Betí xarra– ka-xarraka hazehillek, eta azkureka ihílli hear edo arrapatu. Gaherdi aldera, norhaitek argíak píxtuko zízkín, eta denok, agíndua ba– geneukan hezela, lastaira gañean exerí, elasti– koa erantzí orí zeukanak, askok etzeukateken ori ere, ta zorriak iltzen ariko giñun. Ori gar– bítzean, azpíkoa. Orí ere, zeukanak. Azkaza– lak gorritzeraño. Askotan, ogei ta amarretik gora. Lanak hukatzean, berriz, lotara. Baña geratzen ziranak, etziguteken pakerik uzten. Lenengo beeko tunel-pera erropak gar– bitzera joan nintzanean, ur-putzu zikiñaren inguruan ondarra zegola iruditu zitzaidaken. Beirok ondarra! Zorriak itun. Aurretik joan ziranen jantiitik urera erorita, igari hazterrera atera ziranak, urrena zijoanari atxikitzeko as– moan. Ukuitu nituenean, ara-onera asi itun. Batzuk, herriz, buruzpera urera. Nereak utzita, hesterenak artu hear nik ere. Gorputzik-gorputz zehiltzaken zorri zi– kin aiek. Alare, ainheste gaitz zikiñez hetea zegon jende artean bizita, ez giñun kutsatu. Beatzakin ezik, an etzegoken zerekin illik. Dena ixil-ixilik jasan egin bear. Bestela, oke– rragoko lekuren hatera laxter eramango iñu– ten. Oraindik gogoan zeukat Joxe Mari Korta, Azpeitiar Aundia deitzen geniona. Zalantzik gahe, San Kristobal'en zan gizonik indartsue– na. Emengo deahru kankallu guziekin prohak egiña uan. Zan gogorrena ere, etzin ikusteko. 96