BCCCAP00000000000000000001808

an zegoken zuzendaria: gizon moztaka bat. Baña gaixtoen gaixtoenetakoa. Bera gorri iza– na len. Orain, berriz, beltza. Oiek dituk, nos– ki, kalterik geiena egindakoak. Egunerokoa eskuan zeukaken. Bere aldamenean, bi apai– zak. Baita bi mojatxcak ere. - Oiek ezer egitekorik bai ote dakarte orrera? Gure bizkar par egiteko asmoan ote datoz? Iñork etzin, aiek an ikustea ontzat artu. Arro-arro irakurri zin, nola guda bukatu zan, baña Franco'ren garaipenarekin. Apaizak eta mojak txaloka asi itun. An geunden lau milla ta preso geiagok, ez genin txalo-ots aundirik atera. - (:. 1 \'o aplaudis? -oiu egm ziguken beltzak. Gu, ixil-ixilik, lurrera begira. - Nai badezute ta ez badezute, il arte etzerate gure uztarripetik ertengo. Martxa reala, Cara al sol, Oriamendi ta El Legionario kantatu erazi zizkiguken, besoak gora jasoz. Baña lautatik batek etzin kan– tatzen. Ondoren, lepoko zañak eten-zori, iru oiu: - iFranco.' ,Franco!.iFranco! Orri, oraindik, gutxiagok erantzun ziote- ken. Bukaerako, berriz: - iArriba España! Eskerrak apaiz ta mojak an zeuden. Beste– la. bageneukaken pixka bateko txutik egon bearra. 166