BCCCAP00000000000000000001808

egmaz. Jeniorik gaixtoenetakoak, batez ere begi bakarra, batere bearrik gabe il ziteken, aurrean zaitzen zeukaten soldadua. Aiek oraindik abeto ikasi ziteken txeeta– sunez ango berri: noiz ta non apaltzen zuten, cuerpo de guardia non zeukaten, apaltzera– koan armak non edukitzen zituzten, jaten ari ziran bitarte iñor zaitzen egoten ote zan... Erasoa eman zutenak, bada, jakiñaren ga– ñean atera itun. Auen gora-beera ando erten edo gaizki, konpañiko buru zegonaren esku zegoken. Ba– rruko zaitzalleak utsa itun. Aien lana egiteko, etziteken bu'ru austen ibilli bearrik. Baña goi– ko konpañia nola menderatu? Oartzen bazi– ran, josiko zizkiteken goitik beera. Arek sinis– ten bazien, berriz, eunetik larogei ta amar be– ren alde zeukateken. Ortan ere suertea izan ziteken. Tenientea edo kapitana an izan balitz, ez dit uste lanak ain errex egingo zituztenik. Baña Iruña'ra jetxia uan bera; ta, gertatuaren berri jakin zuenean, al zuen lenena bere lekura zetorrela, berebilla aldapak beera bota zioteken. Aren ordeko, bada, eskarmenturik gabeko alferez gazte bat zegoken, agian militarra etzana. Orregatik, errexago ulertzen diagu, joan zan baituari ain errex sinistea. Zortziak jo orduko, asi itun aparia ema– ten, eta Galán izeneko, barruko zaitzalle ze– gona, sartu uan pazi aundi aren atzetik lenen– go galerira. Etorri berrietakoa izanagatik, ona, iztuna ta alaia. 144