BCCCAP00000000000000000001808

Bilbotar txiki bat uan ori. Bere pusilla es– kuan, soldaduren bati kendua noski, ausar– ditsuaren itxurak egin nai zizkin. Baña kolore guziak joanak zeuzkaken, eta daldaraka ze– bilzkiken eskuak. Ura ala pusillarekin ikusita, ez uan piatze– koa. Ezer gutxigatik asiko baizan tiroka, gaz– tea ta bildurrak aidean zebilleken-ta. Gu andik bialtzeko asmoan asi zanean, lau edo bost hatera lotu zitzaizkioken eta pu– sillari eldu. Etzioteken nai zuenik egiten utzi. Batek ala zioken: - Ez badek ere pusilla ta guzi leiotik bee– ra joan nai, tximistak egiñaz aldegin zak emendik, eta espetxetik joan nai ez duenari utziok pakean. Zer nai zenuteke: zeok igesbi– derik ez daukazutenean, denak zuekin hatera eriotzera eraman? - Zenbat eta denbora geiago emen dara– mazuten, orduan ta zallagoa izango dek zuen igesa. - Bazekiagu zer gertatzen dan. Zuen as– moa zer dan ere bai. Zuek erre dezute opilla, bai, ta zeokjan zazute. - Ez dezute olakorik... Keñu zikin bat egin ziguken, eta aldegin zin andik. Beretzat obe. Bestela, balkoitik beera botako ziteken. Berdintsu izango zitzaioken, bai, noski, txaran galdu zin bere bizia-ta. An zebiltzaken, bada, eroak bezela, orma gañean, « iViva la libertad ansiada!» oiuka, oartu gabe urreak baño geiago balio zuela an 135