BCCCAP00000000000000000001808

Eraso ori gaizki ateratzen bazitzaien, egundoko ixtilluak sortuko zizkiteken espetxe bar.ruan, eta agian atxilotuak len zeuden baño okerrago utzi. •Berak, berriz, bazekiteken zer ondoren izango zuten. Ondo ateratzen bazitzaien, berriz, eriotzen batzuk egingo zituztela eta egundoko odol ixurtzea ekarriko zutela espetxera. Zalla, be– netan zalla izango uan beste aldera pasatzea. Guda zebilleken oraindik. Orrek ernaten ornen zioken beldurrik geiena: kanpora joaten ziranakin etzutela begirunik izango. Gure kornunista arneslariak atzeratu nai ornen zin I.enengo; gero, berriz, utzi, arraixku txarreko lana zala-ta. Ikasleak ezetz esan zioteken; erabakitako ill, egun eta orduan egingo zutela, gaizki erten edo ez. - Nik etzeukat neroni iltzeko beldurrik. Berdin ori polliki-polliki bazetorkidak -ornen zioken-. Gaixo etorri niñun, eta nere osasuna beeraka ziek. Baña gure erruz, ezer ez irixteko gañera, besteak iltzera biali bear dizkiagu. Orrek min ematen zidak neri. Ez dek ori nik erakusten detana. - Guk ori ikasi diagu, bada; ta, esandako egun ta orduan, gure saioxka egin gabe ez gai– tuk geratuko. Elkarrekin autsi ziteken. Batzuk aurrera joan itun eta besteak atzera. Irakaslea, bere ikasleen beldurrak geratu uan. Orregatik, gure rnaisu ori illun-bistan er- 127