BCCCAP00000000000000000001806

onera somatu zituen. Baña ez izutuak. Iturri ondoan, berriz, mandazaia eraria, zerraldo illa, belarri ta aotik odol-zerrendak zerizkio– la, ta laban zorrotz ura oraindik ere bere es– kuan lotua. - Auxe bear genin orain! Ostatu ontan badek beti olakoren bat. Aurki etorriko zaiz– kiguk galderaka. Mandoak il ote dute ori edo itzaiaren lana ote da? Eztabaida gogorra edu– ki ditek eta ez niñuke batere arrituko. Osti– koka jarduteko, mando auek lasai zebiltzak. Biak bakarrik itun atari ontan. Etzekit zer pentsatu, biak nizkin aspaldiko lagunak-eta. Etzuen ukuitu ere. Bere artan utzita, mo– rroi txiki bat biali zuen errira epaillearenga– na, zer gertatzen zan esateko, lenbailen etorri zedilla eskatuz, gaizki ematen zuela illak itu– rri ondoan. Epaille ta sendagillea, biak elkarren lagu– nak, bereala hatera azaldu ziran. Ikusita– koan, arrituta, ala zion epailleak: - Au norbaitek il dik. - Bai, zalantzik gabe. Bere mandoak edo Praixku itzaiak. Besterik etzan iturri ondoan. Bi oietakoren baten lana da au -erantzun zion ostalariak. Epailleak begiratu bat egin zion, mtzrn eman baño len; eta sendagilleak ori jakin nai zuen: - Ona non daukan zartakoa. Garrondo– garrondoan gañera. Ez nolanaikoa. Belarrie– tatik odola ateratzeraño. Beetik gora-antzean 16